Προσωπικά θαυμάζουμε και αγαπάμε αυτό το είδος που σε μερικά χρόνια θα αποτελεί μουσειακό φαινόμενο, κυρίως γιατί μπαίνει στα πόδια του ανθρώπου και δεν θέλει να προσαρμοστεί με αυτόν, αλλά και του ότι είναι μαχητής και οι μαχητές μόνο το σεβασμό μας μπορούν να κερδίσουν, εξάλλου οι μαχητές πάντα σεβόντουσαν και θαύμαζαν τον αντίπαλο τους.
Ο λύκος παρότι κυνοειδές, δεν είναι σκυλάκι να έχει δουλική συμπεριφορά, ακόμα και όταν εξημερωθεί έχει δυνατή προσωπικότητα, θεωρεί τον άνθρωπο ισότιμό με αυτό και είναι ψέμα του χειρίστου είδους πως δεν δένεται με αυτόν.
Ο λύκος είναι ανεξάρτητος και συλλογικός ταυτόχρονα, δεν αναγνωρίζει ιδιοκτησιακό καθεστώς και φυσικά είναι ευφυέστατος, καταπατά εδάφη που ξέρει πως είναι εχθρικά μα κίνδυνο να σκοτωθεί κι όμως συνεχίζει, χτυπάει και φεύγει γρήγορα και όσο μεγαλώνουν οι τόποι που ζουν άνθρωποι, τόσο πιο πολύ τα δικά του εδάφη ελαχιστοποιούνται με αποτέλεσμα να περιορίζεται και ως είδος.
Ένα θαυμάσιο φιλμ του 2004 από τη Ρωσική Ομοσπονδία καταγράφει αυτή τη σχέση ανάμεσα σε ένα κυνηγό-ξυλοκόπο και το λύκο που "εξημέρωσε" με τον τίτλο "ВЕСЬЕГОНСКАЯ ВОЛЧИЦА" που σημαίνει "ο λύκος του Μπεσεμπόνσκαγια".
Το περιεχόμενο: "Ο άνθρωπος και κτήνος αν προσαρμοστούν σε κοινές καταστάσεις θα αλλάξουν και οι δύο. Η εκδίκηση, το μίσος, η αγάπη και η επιθυμία να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον αλλά και η αδυναμία να καταλήξουν σε συμφωνία γίνονται κοινός τόπος ανάμεσα στους δυο κύριους χαρακτήρες τον άνθρωπο και το λύκο αλλά και τους κατοίκους ενός μικρού ρωσικό χωριού"
Σενάριο-σκηνοθεσία:Nikolai Solovtsov Πρωταγωνιστούν: Oleg Fomin,Έλενα Drobysheva, Vladimir Gostyukhin.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου