tag:blogger.com,1999:blog-89626585693760262222024-03-13T20:52:07.543-07:00cinecollectivaRadio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-16038846097524862812023-01-25T11:17:00.001-08:002023-01-31T11:18:47.327-08:00Τα καλύτερα μας χρόνια μια Όαση στην τηλεοπτική έρημο<p><br /></p><div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; clear: both; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: center; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRex03nw8F_qEpqYTv7w8XWXDoSlH6GqUKEw6GMZdTG0fm5QHpaL29PMAgXqxMJb_a-c3Q6mgIb29JfbEZhLZcAssHImpMbZXTqMlnaUUFI5Feh_3BmaaeLgSMVqUhKU0PoUl93tlJPyI5iBD9o5-FaFp9683g_hFh4nMPMolTQgEqgya0M92venD5/s600/324735791_455767819960932_6897237585874482410_n.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="338" data-original-width="600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRex03nw8F_qEpqYTv7w8XWXDoSlH6GqUKEw6GMZdTG0fm5QHpaL29PMAgXqxMJb_a-c3Q6mgIb29JfbEZhLZcAssHImpMbZXTqMlnaUUFI5Feh_3BmaaeLgSMVqUhKU0PoUl93tlJPyI5iBD9o5-FaFp9683g_hFh4nMPMolTQgEqgya0M92venD5/s320/324735791_455767819960932_6897237585874482410_n.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a></div></div><div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div>Είναι μια Όαση στην Ευτέλεια και την φτήνια σε πολλές περιπτώσεις της τηλεόρασης αυτή η σειρά, συμπυκνώνει ότι καλύτερο έβγαλαν τα Ελληνικά σήριαλ που δεν στράφηκαν στην πεπατημένη και πετυχημένη συνταγή που προϋποθέτει ανάλογη ποιότητα, δηλαδή στους κλασσικούς Έλληνες συγγραφείς, και επειδή η μυθοπλασία πάνω σε πραγματικά γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν μερικές δεκαετίες πριν(αυτές που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το σήμερα, είναι μια πολυσύνθετη και δύσκολη διεργασία), η σειρά παίρνει με άριστα το 10, 11. </div><div><p></p><p>Αν υπάρχουν κάποια λάθη, καλό και σωστό είναι να τα κουβεντιάζουμε, αλλά η προσπάθεια όλων εκεί και σύμφωνα με το αποτέλεσμα, σε εμάς τουλάχιστον είναι υπεραρκετό.<br />Προσωπικά πιστεύουμε πως μαζί με τη "Λούφα και Παραλλαγή" που πάλι η ΕΡΤ είχε βγάλει, είναι ότι καλύτερο έχουμε δει εδώ και πολλά χρόνια σε όλα τα επίπεδα, σεναρίου, σκηνοθεσίας, μοντάζ, κοστουμιών και φυσικά των ηθοποιών που όλοι ένας ένας εκεί μέσα δίνουν ρεσιτάλ, ειδικά όταν πολλοί από τους πρωταγωνιστές ήταν παιδιά, η δεν είχαν γεννηθεί τότε.</p><p><b>Παιδιά, "ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου" που έλεγε και ο τότε Πρωθυπουργός στο Σύνταγμα το 1985, ελπίζουμε να το δούμε κι αυτό!!!</b></p><p><b>"Τα καλύτερα μας Χρόνια", πραγματικά τα καλύτερα και πιο δημιουργικά...</b></p><p><b>Δεκαετία του 1980 θα λέμε και θα κλαίμε που πέρασε ανεπιστρεπτί.</b></p><p><b>Να βλέπεις τον Άγγελο να ζητάει εισιτήριο για το live του Rory, τους Πασόκους στα καφενεία τους, το packman, και το επεισόδιο να το ξαναβλέπεις στο ERTFlix 5-6 φορές, σαν να βλέπεις Μπέργκμαν όπως η Ελπίδα των Αντωνόπουλων!!!</b></p><p><b>Ά ρε κοντοχωριανή Πελαγία τι τραβάς και δεν το μαρτυράς;</b></p><div><br /></div></div></div><br class="Apple-interchange-newline" /><br />Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-57897402945507265822023-01-24T11:28:00.006-08:002023-01-31T11:31:12.533-08:00Οι δυο Ελλάδες του Θ. Αγγελόπουλου<p> Οι δυο Ελλάδες που δεν θα συμφιλιωθούν ουδέποτε και θα συγκρουστούν ξανά όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ακόμα κι αν το ανθρώπινο στοιχείο και οι ενοχές του νικητή φαινομενικά νικούν ξανά και παύουν να είναι Ερινύες, λίγο πριν το τέλος.<br />Ωστόσο όμως, ο νικητής στο τέλος, αποτινάζει την προβιά του σαν άλλος Βετεράνος που θα προετοιμάσει τις επόμενες γενιές εθνικοφρόνων να προετοιμάσουν δια της εθνικής συμφιλιώσης, το επόμενο στραπάτσιο στους πρώην και επόμενους ηττημένους, όλα αυτά, πάνω στα ερείπια που δημιούργησαν οι ταγοί του(για να είναι νικητής), στην επερχόμενη τρίτη φάση που θα πάρει την σκυτάλη όταν ξανά χρειαστεί και θα ξεκινήσει η παράταξη του, δικαιώνοντας τρόπον τινά το μεγάλο Ζαχαριάδη που φυσικά προειδοποιούσε και ουσιαστικά ζητούσε επαγρύπνηση.<br />Μια σκηνή που μίσησαν οι κεντρογενείς πασιφιστές, που ήθελαν να καταργήσουν την ταξική πάλη(σαν άλλος πληθυντικός Κωνσταντίνος Λάσκαρης), ασχέτως ότι το σενάριο προήλθε από αυτούς(βλέπε Θανάση Βαλτινό), που ζουν μονίμως με αυτό το όνειρο, ωστόσο ο Αγγελόπουλος έπραξε το αντίθετο αντιστρέφοντας την μυθοπλασία στην παρακάτω σκηνή.<br />Εξάλλου ουδέποτε έκρυψε την ιδεολογική ταυτότητα του και το πλήρωσε με τη ζωή του στα τούνελ του Πειραιά μερικά χρόνια αργότερα στα γυρίσματα της "άλλης θάλασσας", όταν η συμμαχία της αστικής τάξης, της δεξιάς και του καρκινώματος του κέντρου έκαναν για δεύτερη φορά μετά το 1949 τη χώρα, χώρο και πάσπαλο στη σωστή πλευρά της Ιστορίας,εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.</p><p><br /></p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/XUj1uV2blr0" title="YouTube video player" width="560"></iframe></div>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-14600761628540796212020-12-07T04:19:00.000-08:002020-12-07T04:19:53.231-08:0025 Κορυφαίες σοβιετικές και ρωσικές αντιπολεμικές ταινίες (μόνο Φωτογραφίες)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-NUHAJZoX17I/X84XV85QVhI/AAAAAAAAHRc/UZH3U2S4KYsrKmX14uQihLtDgd7JhHP0ACLcBGAsYHQ/s1024/The-Cranes-are-Flying-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-NUHAJZoX17I/X84XV85QVhI/AAAAAAAAHRc/UZH3U2S4KYsrKmX14uQihLtDgd7JhHP0ACLcBGAsYHQ/s320/The-Cranes-are-Flying-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ah5E1lY3MjM/X84YJlxITlI/AAAAAAAAHRo/fUIIEVv5XuUgB6ebWLxDHcPg5ZK08XToQCLcBGAsYHQ/s1024/Moscow-Strikes-Back-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-ah5E1lY3MjM/X84YJlxITlI/AAAAAAAAHRo/fUIIEVv5XuUgB6ebWLxDHcPg5ZK08XToQCLcBGAsYHQ/s320/Moscow-Strikes-Back-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div></div><br /><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4MP5S163TWE/X84WvEvIT6I/AAAAAAAAHRU/JSy62LXbt1Yf1CjeYAvWT-CyuptiQn7QQCLcBGAsYHQ/s1024/The-Commissar-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-4MP5S163TWE/X84WvEvIT6I/AAAAAAAAHRU/JSy62LXbt1Yf1CjeYAvWT-CyuptiQn7QQCLcBGAsYHQ/s320/The-Commissar-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XPudfltJ6UE/X84V8ModjXI/AAAAAAAAHRE/7kzSOSGNpJYg8BWvSQkMLyL8coLSruBQwCLcBGAsYHQ/s1024/White-Tiger-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-XPudfltJ6UE/X84V8ModjXI/AAAAAAAAHRE/7kzSOSGNpJYg8BWvSQkMLyL8coLSruBQwCLcBGAsYHQ/s320/White-Tiger-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3GTHfFKzK7c/X84V4KvuqpI/AAAAAAAAHRA/yPlIgCv7MvIWTKxVzDtL73zgnStsO9XQACLcBGAsYHQ/s1024/War-and-Peace-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-3GTHfFKzK7c/X84V4KvuqpI/AAAAAAAAHRA/yPlIgCv7MvIWTKxVzDtL73zgnStsO9XQACLcBGAsYHQ/s320/War-and-Peace-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-KSJ94zIW8nY/X84Vzc5JRiI/AAAAAAAAHQ4/bQPv65G6Xpofn5PcelqI_g75opC24VFnwCLcBGAsYHQ/s1024/Twenty-Days-Without-War-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-KSJ94zIW8nY/X84Vzc5JRiI/AAAAAAAAHQ4/bQPv65G6Xpofn5PcelqI_g75opC24VFnwCLcBGAsYHQ/s320/Twenty-Days-Without-War-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ekdeqt6k9e4/X84VtbabbbI/AAAAAAAAHQ0/2F5xUa-iQoQS3Ha821p264AFuOVW3CvfACLcBGAsYHQ/s1024/Triumph-Over-Violence-war-documentary-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-ekdeqt6k9e4/X84VtbabbbI/AAAAAAAAHQ0/2F5xUa-iQoQS3Ha821p264AFuOVW3CvfACLcBGAsYHQ/s320/Triumph-Over-Violence-war-documentary-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SuWkfKqUDDs/X84VmmkVKmI/AAAAAAAAHQs/gXPD_6-xCncKNRm2Sy7ck0fR8v7uRA5YACLcBGAsYHQ/s1024/Trial-on-the-Road-war-movies-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-SuWkfKqUDDs/X84VmmkVKmI/AAAAAAAAHQs/gXPD_6-xCncKNRm2Sy7ck0fR8v7uRA5YACLcBGAsYHQ/s320/Trial-on-the-Road-war-movies-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-ka-oS1CFCxE/X84VXuNmv4I/AAAAAAAAHQg/6UwTehu8r2wEgjdvf3tZOPRsR1ycrZm8QCLcBGAsYHQ/s870/They-Fought-for-Their-Country-war-movie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="870" src="https://1.bp.blogspot.com/-ka-oS1CFCxE/X84VXuNmv4I/AAAAAAAAHQg/6UwTehu8r2wEgjdvf3tZOPRsR1ycrZm8QCLcBGAsYHQ/s320/They-Fought-for-Their-Country-war-movie.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-CTvCkUHtg5U/X84VS5aoGAI/AAAAAAAAHQc/mVw_V_iwbL8g17XxAaGaGMm9fAxsdNfdQCLcBGAsYHQ/s1024/The-Dawns-Here-Are-Quiet-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-CTvCkUHtg5U/X84VS5aoGAI/AAAAAAAAHQc/mVw_V_iwbL8g17XxAaGaGMm9fAxsdNfdQCLcBGAsYHQ/s320/The-Dawns-Here-Are-Quiet-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4aURpX4tTf8/X84VJJMnR4I/AAAAAAAAHQQ/yZ389EU28G8kBU9PNmXO_2Wes0y4JTXCACLcBGAsYHQ/s1024/The-Ascent-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-4aURpX4tTf8/X84VJJMnR4I/AAAAAAAAHQQ/yZ389EU28G8kBU9PNmXO_2Wes0y4JTXCACLcBGAsYHQ/s320/The-Ascent-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-BuOIal59d1c/X84VEljPMjI/AAAAAAAAHQI/olU4f5vCHcQvjgrODrvZkye9PHZZuq9cACLcBGAsYHQ/s1024/Seventeen-Moments-of-Spring-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-BuOIal59d1c/X84VEljPMjI/AAAAAAAAHQI/olU4f5vCHcQvjgrODrvZkye9PHZZuq9cACLcBGAsYHQ/s320/Seventeen-Moments-of-Spring-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-d70M_QzONQM/X84U-ZPnpqI/AAAAAAAAHQA/mcuFbEPNTZUjyRGdl6CprqA8Q51xnRO3QCLcBGAsYHQ/s1024/Panfilovs-28-Men-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-d70M_QzONQM/X84U-ZPnpqI/AAAAAAAAHQA/mcuFbEPNTZUjyRGdl6CprqA8Q51xnRO3QCLcBGAsYHQ/s320/Panfilovs-28-Men-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JH15q8InuOQ/X84U4OrhoSI/AAAAAAAAHP8/Dhaic2JgwvYHqNqY7R2NV7EMvrQwXGkjQCLcBGAsYHQ/s1024/Only-Old-Men-Are-Going-to-Battle-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-JH15q8InuOQ/X84U4OrhoSI/AAAAAAAAHP8/Dhaic2JgwvYHqNqY7R2NV7EMvrQwXGkjQCLcBGAsYHQ/s320/Only-Old-Men-Are-Going-to-Battle-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-wEThD4MRlqg/X84U0O9KoSI/AAAAAAAAHP0/TooOGXph3ToM4Y0w5GI7Mr0kR8cWiLVawCLcBGAsYHQ/s1024/Officers-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-wEThD4MRlqg/X84U0O9KoSI/AAAAAAAAHP0/TooOGXph3ToM4Y0w5GI7Mr0kR8cWiLVawCLcBGAsYHQ/s320/Officers-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-PWC3Kuhcokw/X84UvCFXpeI/AAAAAAAAHPw/Qs_08n1lMHgz06fK3mziqSsW05e-QKywQCLcBGAsYHQ/s1024/liberation-soviet-wwii-documentary-series-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-PWC3Kuhcokw/X84UvCFXpeI/AAAAAAAAHPw/Qs_08n1lMHgz06fK3mziqSsW05e-QKywQCLcBGAsYHQ/s320/liberation-soviet-wwii-documentary-series-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-b-O5925q84E/X84Up6fguuI/AAAAAAAAHPo/Vsv5gSTuD7870Nb1jKmWLUs-JlH_e9-5wCLcBGAsYHQ/s1024/Ivans-Childhood-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-b-O5925q84E/X84Up6fguuI/AAAAAAAAHPo/Vsv5gSTuD7870Nb1jKmWLUs-JlH_e9-5wCLcBGAsYHQ/s320/Ivans-Childhood-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SpV9OiYBYbY/X84Ul9hYWNI/AAAAAAAAHPg/LHR2nm8kzLEDnFucdPrAnvnlRCrUDST5QCLcBGAsYHQ/s1024/Fate-of-a-Man-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-SpV9OiYBYbY/X84Ul9hYWNI/AAAAAAAAHPg/LHR2nm8kzLEDnFucdPrAnvnlRCrUDST5QCLcBGAsYHQ/s320/Fate-of-a-Man-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-xGRgbhLPo0w/X84UcZSSq1I/AAAAAAAAHPU/NndGawJXJdsuYUlpUFMhJ8RtNnRz5bvxQCLcBGAsYHQ/s1024/Enemies-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-xGRgbhLPo0w/X84UcZSSq1I/AAAAAAAAHPU/NndGawJXJdsuYUlpUFMhJ8RtNnRz5bvxQCLcBGAsYHQ/s320/Enemies-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-3o1rfk6QemE/X84UZCCh2LI/AAAAAAAAHPQ/egG1gsoxaoAfdX0DwmrjU81pJGsusHCdACLcBGAsYHQ/s1024/Come-and-See-War-Movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-3o1rfk6QemE/X84UZCCh2LI/AAAAAAAAHPQ/egG1gsoxaoAfdX0DwmrjU81pJGsusHCdACLcBGAsYHQ/s320/Come-and-See-War-Movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JXeWkvjU0WY/X84UVbfUHTI/AAAAAAAAHPI/i1qVpvpKNxYvr7y4u4avy07tYKeIrXOPgCLcBGAsYHQ/s1024/Chapaev-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-JXeWkvjU0WY/X84UVbfUHTI/AAAAAAAAHPI/i1qVpvpKNxYvr7y4u4avy07tYKeIrXOPgCLcBGAsYHQ/s320/Chapaev-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XyvshD40tKU/X84URBqA6EI/AAAAAAAAHPE/QSarRF7jKY8vJHSpdJ6FwUpwYpzXhFKpgCLcBGAsYHQ/s1024/Brest-Fortress-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-XyvshD40tKU/X84URBqA6EI/AAAAAAAAHPE/QSarRF7jKY8vJHSpdJ6FwUpwYpzXhFKpgCLcBGAsYHQ/s320/Brest-Fortress-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dUILsBa3m9k/X84UNOt7miI/AAAAAAAAHPA/aAZNffumUD84F6UUhQZd_Ma86zJ_-_WsQCLcBGAsYHQ/s1024/Ballad-of-a-Soldier-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-dUILsBa3m9k/X84UNOt7miI/AAAAAAAAHPA/aAZNffumUD84F6UUhQZd_Ma86zJ_-_WsQCLcBGAsYHQ/s320/Ballad-of-a-Soldier-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-fAkRMeNVXG8/X84UKNRKWuI/AAAAAAAAHO8/on-HcEYmglsBJJrLIUVKaOGrJ1rNIsECQCLcBGAsYHQ/s1024/At-War-as-at-War-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-fAkRMeNVXG8/X84UKNRKWuI/AAAAAAAAHO8/on-HcEYmglsBJJrLIUVKaOGrJ1rNIsECQCLcBGAsYHQ/s320/At-War-as-at-War-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JijKdf4HhhA/X84UHCr8W7I/AAAAAAAAHO4/gUxBFn9Dh2cLF993DuSABH86HwdBzuDmQCLcBGAsYHQ/s1024/Alexander-Nevsky-war-movie-1024x576.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1024" src="https://1.bp.blogspot.com/-JijKdf4HhhA/X84UHCr8W7I/AAAAAAAAHO4/gUxBFn9Dh2cLF993DuSABH86HwdBzuDmQCLcBGAsYHQ/s320/Alexander-Nevsky-war-movie-1024x576.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-65854522109947241232019-11-26T02:46:00.001-08:002019-11-26T02:50:36.953-08:00Ένας Χρόνος χωρίς τον Αυτοκράτορα του Ιταλικού Σινεμά<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Fo9XDj92984/Xd0AYrYw0rI/AAAAAAAAHJA/WcdQ7BIFoh8vXfv096K3vIgJyZnCqQIMwCEwYBhgL/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="624" data-original-width="1024" height="195" src="https://1.bp.blogspot.com/-Fo9XDj92984/Xd0AYrYw0rI/AAAAAAAAHJA/WcdQ7BIFoh8vXfv096K3vIgJyZnCqQIMwCEwYBhgL/s320/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B5%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9.jpg" width="320" /></a><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "open sans" , serif; font-size: 15px;">Γεννημένος στην Πάρμα στις 16.5.1941, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι γιος του ποιητή Τζουζέπε Μπερτολούτσι και εγγονός του Ατίλιο Μπερτολούτσι ποιητή, ιστορικού τέχνης, ανθρωπολόγου και κριτικού θεάτρου, αποτέλεσε τον τελευταίο μεγάλο του Ιταλικού Σινεμά.</span></div>
<div class="has-drop-cap" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 15px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: 1.6; margin-bottom: 15px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Έφυγε σαν σήμερα στην αγαπημένη του Ρώμη σε ηλικία 77 ετών πέρυσι το 2018 κι αν ζούσε θα ήταν σήμερα 78, χορεύοντας το τελευταίο του ταγκό εκεί στην αιώνια πόλη και όχι στην πόλη του φωτός, ωσάν ο τελευταίος αυτοκράτορας του Ιταλικού Σινεμά, που έκανε καριέρα και στο Holywood σαν κινηματογραφιστής που δεν έπαιρνε ντιρεκτίβες από τους παραγωγούς, αλλά έφτιαχνε σενάρια με βάση τη λογική του ιταλικού νεορεαλισμού.<br />
Φιλοσοφικά και πολιτιστικά άθεος και ονειροπόλος, με τεράστια επιστημονική και θεωρητική κατάρτιση, θαυμαστής του Μπερλίγκουερ (αν και δεν υπήρξε ποτέ Ευρωκομμουνιστής ακόμα και την περίοδο που διετέλεσε ενεργό μέλος του PCI), δηλωμένος μαρξιστής και πιστός στις αρχές του Γκράμσι μέχρι την τελευταία του πνοή, παγίωσε τις γνώσεις του για το σινεμά, όταν το 1961 ο Παζολίνι τον έχρισε βοηθό σκηνοθέτη στην Ρώμη για την ταινία Accattone, λίγο πριν την πρώτη του ταινία με τον τίτλο “Prima della rivoluzione”(Πριν την επανάσταση) του 1964.<br />
Η πρώτη του ταινία ήταν αυτή και η ένατη, η τελευταία του δηλαδή το 2012 με τον τίτλο “Me and You”(Εγώ και εσύ), με 15 κινηματογραφικά βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης και της Υφηλίου. Το 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, του έδωσε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα ως αναγνώριση του έργου του, ενώ το 1988 κέρδισε για την ταινία του “Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας” το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερα Προσαρμοσμένου Σεναρίου.<br />
Για τους υποφαινόμενους κονδυλοφόρους, οι δυο πιο σπουδαίες ταινίες του ήταν, ο Κομφορμιστής του 1970, όπου ασκούσε λυσσαλέα και επιθετική κριτική στον κοινωνικό και ιδεολογικό φασισμό, στη σχέση που είχε αυτός με τους μικροαστούς, την “λατρεία” στους “αλάθητους” προγόνους και τη μεταλαμπάδευση των ιδανικών της εποχής τους σε μια άλλη, στην εθνότητα και στον εθνικισμό(που καμία σχέση δεν έχουν με τον πατριωτισμό), καθώς και η ταινία με τον τίτλο 1900(του 1976), όπου ανέλυε την διαμάχη της ιδιοσυγκρασίας ανάμεσα στην Ιταλική αριστερά με την δεξιά.</div>
<div class="has-text-align-right" style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 15px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: 1.6; margin-bottom: 15px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;">
Αναδημοσίευση από το δικό μας <a href="http://cinecollectiva.blogspot.com/" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #26c148; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">cinecollectiva </a>RCTeam</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 15px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: 1.6; margin-bottom: 15px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φιλμογραφία στην Ελληνική Κινηματογραφική Πραγματικότητα</span></div>
<ul style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; list-style: square; margin: 0px 0px 30px; outline: 0px; padding: 0px 0px 0px 35px; vertical-align: baseline;">
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1964: Πριν την επανάσταση</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1970: Η στρατηγική της αράχνης</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1970: Κονφορμίστας</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1976: 1900</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1987: Ο τελευταίος αυτοκράτορας</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1993: Ο μικρός Βούδας</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">2003: Οι ονειροπόλοι</li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">2012: Εγώ και εσύ</li>
</ul>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 15px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: 1.6; margin-bottom: 15px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: 700; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> Συνολικό Έργο του μεγάλου Μπερνάρντο Μπερτολούτσι</span></div>
<ul style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "open sans", serif; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; list-style: square; margin: 0px 0px 30px; outline: 0px; padding: 0px 0px 0px 35px; vertical-align: baseline;">
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">La commare secca (1962)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Before the Revolution (Prima della rivoluzione, 1964)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">La via del petrolio (1965)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Il canale (1966)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Partner (1968)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Amore e rabbia (1969, segment: “Agonia”)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">The Conformist (Il conformista, 1970)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">The Spider’s Stratagem (Strategia del ragno, 1970)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">La salute è malata (1971)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">12 dicembre (1971)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Last Tango in Paris (Ultimo tango a Parigi, 1972)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1900 (Novecento, 1976)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">La luna (1979)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Tragedy of a Ridiculous Man (La tragedia di un uomo ridicolo, 1981)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">L’addio an Enrico Berlinguer (1984)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">The Last Emperor (1987)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">12 registi per 12 città (1989, segment “Bologna”)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">The Sheltering Sky (1990)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Little Buddha (1993)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Stealing Beauty (1996)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Besieged (1998)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ten Minutes Older: The Cello (2002, segment: “Histoire d’eaux”)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">The Dreamers (2003)</em></li>
<li style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.3; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Me and You (2012)</em></li>
</ul>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #444444; font-family: "open sans" , serif;"><i>ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ μας PORTAL <a href="http://istos-ch.com/index/%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA/" target="_blank">istos-ch.com </a></i></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: #444444; font-family: "open sans" , serif;"><br /></span></div>
<iframe allowfullscreen="" height="515" src="https://istos-ch.com/index/" width="400"></iframe>
<iframe allowfullscreen="" height="615" src="https://istos-ch.com/shop/" width="400"></iframe>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-87732525317743438982019-07-26T00:46:00.002-07:002019-07-26T00:47:18.945-07:00SUMMER DRIVING<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iyY3oJQVQmY/XTqvwqWo36I/AAAAAAAAHHk/yL4uM36NuPENBfWBOD26ZHMdKyzAOLmSACLcBGAs/s1600/summer%2Bdriving.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="475" height="247" src="https://1.bp.blogspot.com/-iyY3oJQVQmY/XTqvwqWo36I/AAAAAAAAHHk/yL4uM36NuPENBfWBOD26ZHMdKyzAOLmSACLcBGAs/s400/summer%2Bdriving.jpg" width="400" /></a></div>
Απόπειρες αποτύπωσης των οδικών διαδρομών μας, κυρίως για να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας και να θυμόμαστε τα "νιάτα" μας, όταν ο πραγματικός Χρόνος θα πλησιάζει στη δύση του και θα παγώνει το αίμα μας....</div>
</div>
Δεν είναι ούτε cinema, ούτε κάτι αντίστοιχο, είναι η 5η μικρού μήκους ταινία μας(η 3η που δημοσιεύουμε), που τη φτιάξαμε εντελώς πρόχειρα για το κέφι μας, με εσκεμμένα εμφανείς όλες τις αδυναμίες ακόμα και στους κραδασμούς πάνω στην κίνηση, θέλοντας να αποδείξουμε την αξία, αλλά κυρίως τη δυσκολία των πραγματικών road movies και των δημιουργών τους, εξάλλου ανέκαθεν ήμασταν οπαδοί αυστηρά και μόνο του εκείνου του cinema των δημιουργών ακόμα και αυτών που ήταν με πολύ μικρό μπάτζετ.<br />
Στην πραγματικότητα δεν μας ενδιέφερε ουδέποτε το cinema των ηθοποιών(εξάλλου οι καλοί ηθοποιοί μπορούν να κάνουν μια άθλια ταινία, με ένα χάλια σενάριο ενδιαφέρουσα), παρά μόνο των δημιουργών.<br />
Το μότο του Ταρκόφσκι είναι αυτό που ανέκαθεν μας ενδιέφερε και που αποθεώναμε. "Στον κινηματογράφο(έλεγε ο μέγιστος Ταρκόφσκι) ηθοποιός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ακόμη και o μανάβης της γειτονίας". Κάτι αντίστοιχο έλεγε και ο τεράστιος Τζάρμους που δήλωνε ότι "ηθοποιοί είμαστε όλοι". Υποσημείωση συντάκτη ότι δεν έχουμε το παραμικρό με τους ηθοποιούς που τους θαυμάζουμε, αλλά το σινεμά είναι συσσώρευση τόσο πολλών τεχνών για να αποθεώνεται μόνο μια, δηλαδή η θεατρική της μορφή όχι ως περιεχόμενο αλλά ως κεντρομόλος δύναμη!!!<br />
Το παρακάτω φιλμάκι(ο Γιαραμπής να το κάνει τέτοιο), όπως και τα προηγούμενα, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, εξάλλου είναι και τα τραγούδια των συγκροτημάτων που ανήκουν σε αυτά και στους δημιουργούς τους που τους ευχαριστούμε γιατί ομορφαίνουν τη ζωή μας. Ευχαριστούμε δημόσια τα γκρουπ και τους δημιουργούς που με τις τραγουδάρες τους έντυσαν το τρίτο παρών μας δημιούργημα (στο χέρι...με το χέρι), που θα θυμίζει κάτι απ΄αυτό στο μέλλον ως παρελθόν πια, ειδικά σήμερα που είμαστε στις 26/7/2019. Αυτό είναι το video clip για να θυμόμαστε, όταν και εφόσον γεράσουμε, ότι κάποτε ζήσαμε όμορφα, αλλά τότε μάλλον δεν θα μπορούμε!!!<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://player.vimeo.com/video/350255072" title="vimeo-player" width="440"></iframe>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-9135001823946057532018-04-30T07:56:00.001-07:002018-05-10T04:14:29.141-07:00Convoi on the Jazz Rock's of South Rethymnon <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-VtYu-UAGK-w/WugFPFhL41I/AAAAAAAAG_U/6-v8J7EYUlYj0kWcoLQZ8YF6PSq8ofaswCLcBGAs/s1600/vMcTqa98l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="1600" height="91" src="https://2.bp.blogspot.com/-VtYu-UAGK-w/WugFPFhL41I/AAAAAAAAG_U/6-v8J7EYUlYj0kWcoLQZ8YF6PSq8ofaswCLcBGAs/s400/vMcTqa98l.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
Απόπειρες αποτύπωσης των οδικών διαδρομών μας, κυρίως για να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας και να θυμόμαστε τα "νιάτα" μας, όταν ο πραγματικός Χρόνος θα πλησιάζει στη δύση του και θα παγώσει το αίμα μας....</div>
</div>
Δεν είναι ούτε cinema, ούτε κάτι αντίστοιχο, είναι η τρίτη μικρού μήκους ταινία μας, που τη φτιάξαμε εντελώς πρόχειρα για το κέφι μας, με εμφανείς όλες τις αδυναμίες ακόμα και στους κραδασμούς πάνω στην κίνηση, θέλοντας να αποδείξουμε την αξία, αλλά κυρίως τη δυσκολία των πραγματικών road movies και των δημιουργών τους, εξάλλου ανέκαθεν ήμασταν οπαδοί αυστηρά και μόνο του εκείνου του cinema των δημιουργών ακόμα και αυτών που ήταν με πολύ μικρό μπάτζετ.<br />
Στην πραγματικότητα δεν μας ενδιέφερε ουδέποτε το cinema των ηθοποιών(εξάλλου οι καλοί ηθοποιοί μπορούν να κάνουν μια άθλια ταινία, με ένα χάλια σενάριο ενδιαφέρουσα), παρά μόνο των δημιουργών.<br />
Το μότο του Ταρκόφσκι είναι αυτό που ανέκαθεν μας ενδιέφερε και που αποθεώναμε. "Στον κινηματογράφο(έλεγε ο μέγιστος Ταρκόφσκι) ηθοποιός μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ακόμη και o μανάβης της γειτονίας". Κάτι αντίστοιχο έλεγε και ο τεράστιος Τζάρμους που δήλωνε ότι "ηθοποιοί είμαστε όλοι". Υποσημείωση συντάκτη ότι δεν έχουμε το παραμικρό με τους ηθοποιούς που τους θαυμάζουμε, αλλά το σινεμά είναι συσσώρευση τόσο πολλών τεχνών για να αποθεώνεται μόνο μια, δηλαδή η θεατρική της μορφή όχι ως περιεχόμενο αλλά ως κεντρομόλος δύναμη!!!<br />
Το παρακάτω φιλμάκι(ο Γιαραμπής να το κάνει τέτοιο), όπως και τα προηγούμενα, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, εξάλλου είναι και τα τραγούδια των συγκροτημάτων που ανήκουν σε αυτά και στους δημιουργούς τους που τους ευχαριστούμε γιατί ομορφαίνουν τη ζωή μας.
Ευχαριστούμε δημόσια τα γκρουπ και τους δημιουργούς που με τις τραγουδάρες τους έντυσαν το τρίτο παρών μας δημιούργημα (στο χέρι...με το χέρι), που θα θυμίζει κάτι απ΄αυτό στο μέλλον ως παρελθόν πια, ειδικά σήμερα 30 του Απρίλη που είναι η παγκόσμια ημέρα της Jazz!!!
Αυτό είναι το video clip για να θυμόμαστε, όταν και εφόσον γεράσουμε, ότι κάποτε ζήσαμε όμορφα, αλλά τότε μάλλον δεν θα μπορούμε!!!<br />
<br />
<div style="padding: 75% 0 0 0; position: relative;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/267198679" style="height: 100%; left: 0; position: absolute; top: 0; width: 100%;" webkitallowfullscreen=""></iframe></div>
<script src="https://player.vimeo.com/api/player.js"></script>
<a href="https://vimeo.com/267198679">Convoi on the Jazz Rock's of South Rethymnon</a> from <a href="https://vimeo.com/user56252237">Radio Collectiva Team</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.<br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-90158156903317140432018-04-07T12:47:00.001-07:002018-04-07T13:36:55.882-07:00«Μηχανές» ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ απ΄την Ινδία.<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PD_Ax1AYJy4/Wskez266r0I/AAAAAAAAG9o/wNopwttIwZw-yWolpEXNkBshOaBQ3gHTwCLcBGAs/s1600/machines-bg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="690" height="121" src="https://1.bp.blogspot.com/-PD_Ax1AYJy4/Wskez266r0I/AAAAAAAAG9o/wNopwttIwZw-yWolpEXNkBshOaBQ3gHTwCLcBGAs/s200/machines-bg.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το Ντοκιμαντέρ «Μηχανές» Rahul Jain «Machines» ο αγγλικός τίτλος είναι ένας "ύμνος" στη θυσία που κάνει το προλεταριάτο για την παραγωγή κερδοφορίας, στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας κατά τη γνώμη μας και όχι μόνο σε αυτόν τον κλάδο, αλλά αυτός αναδείχνεται μέσα από το υπέροχο film που γυρίστηκε το 2016 κάτω από πραγματικές και απάνθρωπες συνθήκες και αυτό είναι που κάνει την ταινία - ντοκιμαντέρ απίθανη και άξια μνείας, εξάλλου το σινεμά δεν είναι μόνο θέαμα, (βασικά δεν είναι καθόλου θέαμα), αλλά δημιουργική ανάλυσης και μεγέθυνση της γραμμής παραγωγής όπως αυτή αντανακλάτε από την κινηματογραφική κάμερα, επιβεβαιώνοντας την ποίηση του τεράστιου Μαγιακόφσκι...</span><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;">Η τέχνη δεν πρέπει ν’ αντανακλά</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;">σαν τον καθρέφτη</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;">μα σαν φακός να μεγεθύνει".</span></div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;">
</span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div>
<span style="background-color: #f3f7fe; color: #0d72a5; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: 14px;">
</span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ντοκιμαντέρ του Rahul Jain, αφορά τους ανθρώπους που εργάζονται στα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Gujurat της Ινδίας και εμφανίζει εκτός απ΄τη γραμμή παραγωγής και το βαθμό εκμετάλλευσης που πραγματοποιείται μέσα σε αυτήν, αλλά και τα δεινά του να περιμένεις στην ουρά για να βγάλεις ένα κομμάτι ψωμί μέσα σε απάνθρωπες συνθήκες.
Ο τίτλος είναι επιλεγμένος για να αποδείχνει ως σήμα κατατεθέν την σύγχρονη Ινδία που ο καπιταλισμός διείσδυσε πολύ γρήγορα και δυναμικά με αποτέλεσμα περιβάλλον και άνθρωποι να βιάζονται οικειοθελώς για ζήσουν εαυτούς και αλλήλους του οικείου περιβάλλοντος τους. Τα σώματα των εργαζομένων σχεδόν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ταινίας παρουσιάζονται γυμνά και ευάλωτα, έχοντας γίνει μέρος των μηχανών αλλά κυρίως μέρος της παραγωγικής διαδικασίας. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι ρυθμοί της δουλειάς είναι <span style="background-color: white;">ακατάπαυστοι</span>, αμείλικτοι, απάνθρωποι. Η ζοφερή εικόνα του φιλμ διάχυτη παντού, με την εικόνα του αγοριού που σχεδόν κοιμάται όρθιο, κάνοντας την επαναλαμβανόμενη εργασία βρόγχο για ώρες σε μερικά καρέ είναι ενδεικτική. Σε διαφορετικό χρονικό σημείο, ένας άλλος νεαρός εργάτης κοιμάται πάνω σε λόφους από κουρέλια και βρώμικα υφάσματα.
«Η φτώχεια είναι παρενόχληση, κύριε» λέει ένας τρίτος εργάτης και συνεχίζοντας να τονίζει:«Πρέπει να εγκαταλείψεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου για να έρθεις εδώ» αφήνοντας να εννοηθεί το αυτονόητο αν δεν δουλέψω χωρίς τη θέληση μου η οικογένεια μας θα μείνει χωρίς τροφή. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το «Μηχανές» ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ απ΄την Ινδία που καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις απάνθρωπες συνθήκες σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, αναδείχνοντας σε όλο τους το μεγαλείο τις σχέσεις παραγωγής, στον γοργά αναπτυσσόμενο Ινδικό Καπιταλισμό. Η Ινδία των BRICS που μπορεί να θυμίζει Μ. Βρετανία του 19ου αιώνα, αλλά βαδίζουμε αισίως στο τέλος το πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα με την Ασία να αποτελεί πια συνειδητά το κέντρο της εργατικής τάξης που γοργά αναπτύσσεται δια της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο, αλλά και μιας άλλης της τρίτης αντίθεσης ανάμεσα στο σκοπό των παραγωγικών δυνάμεων και τον σκοπό του κεφαλαίου που νομοτελειακά θα επέλθουν σε σύγκρουση κάποια στιγμή σε εκείνη την Ήπειρο και όχι στην Ευρωπαϊκή που πνέει τα λοίσθια.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: white; text-align: justify;">Το ντοκιμαντέρ είναι διάρκειας 75 λεπτών, συμπαραγωγής Ινδίας, Γερμανίας και Φινλανδίας, 2016, η γλώσσα είναι τα Χίντι και θα υπάρχουν Ελληνικοί και Αγγλικοί υπότιτλοι.</span> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Vm0gxjao36E" width="450"></iframe></div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-86123931587293760492018-01-09T04:28:00.002-08:002018-01-09T05:20:46.341-08:00Cinema Paradiso...(η ο Νοσταλγικός Περιληπτικός Επίλογος στον Ιταλικό Νεορεαλισμό)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-O8Uj3Lw_pew/WlSz1heLiFI/AAAAAAAAG14/a_qcvEuZkWY4q8QHqQI4ZEu-pQmigKRwgCEwYBhgL/s1600/cine_paradiso.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1350" data-original-width="1000" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-O8Uj3Lw_pew/WlSz1heLiFI/AAAAAAAAG14/a_qcvEuZkWY4q8QHqQI4ZEu-pQmigKRwgCEwYBhgL/s320/cine_paradiso.jpeg" width="237" /></a></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η
ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από την άνοδο, την καθιέρωση και την πτώση
ενός κόσμου ολόκληρου όπως έγινε
αντιληπτή στα μάτια ενός ανθρώπου του
ιταλικού κινηματογράφου, ως ένας
νοσταλγικός περιληπτικός επίλογος του
Ιταλικού Νεορεαλισμού, αλλά και της
παγκόσμιας κλασσικής κινηματογραφίας. </span></span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει
σε μεγάλο βαθμό και την ίδια τη ζωή του
ίδιου του Τορνατόρε παραλληλίζοντας
σημειολογικά, συμβολικά, συγκριτικά
και αλληγορικά το εαυτό του με τον Τότο
δηλαδή τον μετέπειτα “διάσημο
κινηματογραφιστή” Σαλβατόρε Ντι
Βίτα(σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας).</span></span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Η
ιστορία εκτυλίσσεται στον Ιταλικό Νότο
και πιο συγκεκριμένα σε ένα χωριό της
Σικελίας το Τζιανκάλντο. Το εν λόγω ήταν
ένα παραλιακό (κατά βάση ψαροχώρι) όπου
το “Cinema Paradiso” μια αίθουσα
που βρίσκονταν στην κεντρική πλατεία
του χωριού(όχι τυχαία), απαθανάτιζε και κατέγραφε μία ολόκληρη τη μεταπολεμική
κοινωνική και οικονομική ιστορία της
Ιταλίας με επίκεντρο το μεγαλύτερο
θαύμα της το Σινεμά. Το Σινεμά στην Ιταλία ήταν το μεγαλύτερο κοινωνικό,
οικονομικό και πολιτικό φαινόμενο, από
το 1935 μέχρι το 1985 ξεπερνώντας ακόμα και το
groupo FIAT (συμπεριλαμβανομένων και των
μετέπειτα θυγατρικών της). Το Σινεμά συμβόλιζε αν θέλετε και την ίδια την Cinecitta όπου
στην δεκαετία του 1990 άρχιζε να πνέει τα
λοίσθια, κάτι που ο Τορνατόρε το επεσήμανε
διαρκώς στην ταινία με τη μελαγχολία
του Σαλβατόρε Ντι Βίτα να καταγράφεται
στα μάτια του όποτε και όταν
αυτός εμφανίζονταν στην μεγάλη οθόνη
και όχι ως Τότο.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Όλα
αυτά συνέβησαν στα μάτια ενός ενήλικα
του Τότο που μεγάλωσε και έγινε
ενήλικας,[δηλαδή ο διάσημος κινηματογραφιστής
Σαλβατόρε Ντι Βίτα(πάντα σύμφωνα με το
σενάριο της ταινίας), όταν έμαθε από την
ερωμένη του και κατόπιν τηλεφωνήματος
από την ηλικιωμένη πια μητέρα του, ότι
πέθανε ο μέντορας του, ο Αλφρέντο 30
χρόνια μετά την οριστική και αμετάκλητη
φυγή του από το χωριό του, πάντα με τις
συμβουλές του τελευταίου!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Όλη
η ταινία φτιαγμένη γύρω απ΄ τις εικόνες
του χωριού του να περνούν σαν σελιλόιντ,
αρχικά με μισογκρεμισμένα κτήρια και
χαλάσματα που χάσκουν χρεκοπία, έπειτα
απ΄ τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο που μόλις
είχε τελειώσει, αλλά και το κοινωνικό
γίγνεσθαι της εποχής μετά την κατάρρευση του Ιταλικού Φασισμού. Όλες οι εικόνες μέσα τους
μπόλιαζαν με ένα ιδιαίτερο ζήλο και τρόπο πάντα
εν είδει συμβολισμού, όλες τις επιμέρους
επιρροές του Τζουζέπε Τορνατόρε. </span></span></span><br />
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Ο εν
λόγω με μεγάλο σεβασμό στο Ιταλικό και Παγκόσμιο Σινεμά, πήρε τα κομμάτια
που προφανώς τον άνδρωσαν ως
κινηματογραφιστή, πότε από τον “Κλέφτη
Ποδηλάτων” και από την “Ατιμασμένη”
του Ντε Σίκα, πότε από το “Λα Στράντα”
του Φεντερίκο Φελίνι και πότε από το “Η
γη τρέμει” και “Διαβολικοί Εραστές”
του Λουκίνο Βισκόντι, μετασκευασμένα
και προσαρμοσμένα στη δική του ιστορία
με πολλές άλλες μικρότερες πτυχές και
καρέ, βάζοντας το στα μέτρα τις εποχής
του, την ώρα που στο λευκό πανί του Cinema Paradiso προβάλλονταν το κλασικό και κολοσσιαίο Hollywood.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">H
επιλογή της Ανατολικής Σικελίας και
ιδιαίτερα της Taomina,(όχι τυχαία όπως
και το παραλιακό χωριό), προσιδίαζαν με κάθε τρόπο
την ανθρωπογεωγραφία του αριστουργήματος
του τεράστιου Λουκίνο Βισκόντι “Η Γη
τρέμει” που πλάνα της είχαν γυριστεί και εκεί.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Στη
σκηνή που το θερινό σινεμά ο παράδεισος (απ΄τη μια αυτό και απ΄ την άλλη οι ψαράδες
με τις βάρκες τους) να είναι μαζί και παράλληλα και παρακολουθούν την ταινία μεσούσης της
ακτής του κόλπου του Τζιανκάλντο, θύμιζε
σε πολύ μεγάλο βαθμό τις σκηνές του
τεράστιου Λουκίνο. Ο Τορνατόρε σημειολογικά προσιδίαζε τα εξής. Με όπου χαλάει ο καιρός
και πέφτουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής, ξαφνικά αδειάζει το cinema, οι ψαράδες να τα μαζεύουν, ενώ ο
Τότο χάνει άπαξ και διαπαντός την
αγαπημένη του πάνω στα γλυκά φιλιά, όπως ακριβώς με το
αριστούργημα του Βισκόντι που οι ψαράδες
φεύγουν με νηνεμία και δεν ξαναγυρίζουν ποτέ πια!!!</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Φοβεροί
συμβολισμοί με την μηχανή προβολής που
καίγεται, τον Αλφρέντο που τυφλώνεται
την ώρα που είχε γυρίσει τη μηχανή για
να βλέπουν δωρεάν σινεμά οι ανήμποροι
χωρικοί, ο νέος επιχειρηματίας που
αγοράζει το χώρο και τον διαμορφώνει
ξανά και ξανά ο Ιταλικός Νεορεαλισμός επί της μεγάλης οθόνης...</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Στο
παλιό Paradiso όπως και στο νεότερο
διαμορφώνονται όλες οι κοινωνικές
σκηνές εξέλιξης και όχι μόνο. Απ΄ τον έρωτα και την κρυφή
συνουσία ανάμεσα σε δυο ενήλικες(στα
όρθια που λέει κι ο λαός και πίσω απ΄
την πλάτη του ιερέα που λογοκρίνει και
μετέχει στην λογοκρισία όλων των ταινιών),
τον ομαδικό αυνανισμό των πιτσιρικάδων
που στη θέα μιας καλλονής που δείχνει
τα οπίσθια της(αλλά εκεί δεν υπάρχει ο
παπάς ο οποίος παραιτείται στη θέα κάποιου ημίγυμνου, αλλά ο ταξιθέτης που βάζει τα
πράγματα στη θέση τους, κι εδώ αναδείχνεται
το πόσο υποχώρησε στην Ιταλική κοινωνία
το Βατικανό, παίρνοντας τη θέση του το
τοπικό κεφάλαιο στα μέσα της δεκαετίας του 1950), μέχρι τις ταξικές
διαφορές της εποχής, ακόμα και μέσα στην
αίθουσα όπου στον εξώστη δηλαδή το πάνω
διάζωμα δηλαδή, κάθεται ο πρώην έχων και κατέχων,
ως (ξεπεσμένος και ξεπερασμένος
αριστοκράτης – κτηματίας που δεν
κατάφερε να γίνει αστός) και από κάτω ο
λαός τον οποίο φτύνει προκλητικά. Στη
φάση της νέας αίθουσας όταν αυτός το
κάνει του αποστέλλουν συστημένα και
αυτόματα μια εφημερίδα με περιττώματα
στο πρόσωπο δείχνοντας το πόσο είχε
εξελιχθεί από την πρώτη φάση του Cinema
Paradiso, έως και τη δεύτερη η κοινωνική
διαστρωμάτωση της Ιταλίας.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Μη
θέλοντας να μακρυγορήσουμε άλλο, πρέπει
να πούμε ότι η εν λόγω ταινία, δεν πήρε
τυχαία το μέγα βραβείο του φεστιβάλ των
Καννών τυχαία στο 42ο Φεστιβάλ της, ούτε
φυσικά ότι βραβεύτηκε με το <span style="color: #222222;">Όσκαρ
Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας</span> το
1989, σε αυτόν τον κόσμο(σιγά που θα υπάρχει
κι άλλος δηλαδή), κι ειδικά στο Cinema τίποτα
δεν είναι τυχαίο, οι σεναριογράφοι,
σκηνοθέτες, κινηματογραφιστές και εν
γένη όλος ο κινηματογραφικός κόσμος(αυτό
που ονομάζουμε κινηματογραφόφιλοι,
η cinephil) γνωρίζουν να διακρίνουν
ποιότητες και ποιότητες, εξάλλου και η
ζωή που ζούμε είναι κάτι σαν ένα κινηματογραφικό
σενάριο που γράφουμε εμείς οι ίδιοι συναρτήσει και των συνθηκών φυσικά, οι οποίες παίζουν τον βασικό ρόλο.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Τέλος
μπορεί στο συγκινησιακό μέρος το Cine
Paradiso, να ήταν στο κόκκινο, ωστόσο και
στο κομμάτι της ανάλυσης μιας εποχής
που πέρασε και για το ιταλικό σινεμά,
αλλά και για το δυτικό-ευρωπαϊκό
συνολικότερα αποτέλεσε του τι επέρχεται
στην κινηματογραφική βιομηχανία της,
όπου έλλειψή κοινωνικών εξελίξεων,
άπαντα βαδίζουν στο αποτέλεσμα της
αποδιοργάνωσης και τέλος της σήψης.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b>Πλοκή
της ταινίας:</b></span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ρώμη
δεκαετία του 80. Ο διάσημος σκηνοθέτης
Σαλβατόρε Ντι Βίτα γυρίζει σπίτι του,
όπου η ερωμένη του του λέει ότι τηλεφώνησε
η μητέρα του για να ενημερώσει πως πέθανε
ο Αλφρέντο. Επίσης, ο Σαλβατόρε δεν έχει
πάει στο χωριό του, το Τζιανκάλντο
στη </span></span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B1"><span style="color: #0b0080;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="background: #ffffff;">Σικελία</span></span></span></span></a><span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">,
εδώ και 30 χρόνια.</span></span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τότε
αρχίζει μια ιστορική αναδρομή, που
ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του
Σαλβατόρε. Στο σινεμά της γειτονιάς
του, το <i>Cinema Paradiso</i>, ο Σαλβατόρε
(Τότο) πηγαίνει συχνά και γίνεται φίλος
με τον άντρα που προβάλλει τις ταινίες,
τον Αλφρέντο. Στο σινεμά πηγαίνει πολύς
κόσμος και ο παπάς ζητά από τον Αλφρέντο
να κόβει τις σκηνές με τα φιλιά, καθώς
τις θεωρεί ανήθικες.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μία
μέρα, δημιουργείται επιπλοκή και η
αίθουσα που βρίσκεται ο Αλφρέντο παίρνει
φωτιά. Τότε ο μικρός Τότο τρέχει και
σέρνει τον Αλφρέντο έξω, σώζοντας τη
ζωή του.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μετά
από μια δεκαετία, ο Σαλβατόρε είναι
μαθητής λυκείου και δουλεύει στο <i>Cinema
Paradiso</i>, προβάλλοντας ταινίας. Μια μέρα
τον επισκέπτεται ο Αλφρέντο και
αποκαλύπτεται πως είναι τυφλός, κάτι
που του συνέβη τη νύχτα που κάηκε το
σινεμά. Ο Σαλβατόρε είναι ερωτευμένος
με την Έλενα, την κόρη ενός τραπεζίτη.
Μετά από πολλή προσπάθεια κάνουν σχέση,
όμως χωρίζουν λόγω της άρνησης του
πατέρα της.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο
Σαλβατόρε απογοητευμένος, πηγαίνει
στον στρατό και στέλνει συνεχώς γράμματα
στην Έλενα, χωρίς ανταπόκριση. Όταν
γυρίζει στο χωριό του, ο Αλφρέντο τον
παρακινεί να φύγει για πάντα από εκεί
και να μην ξαναγυρίσει πίσω, ούτως ώστε
να εκπληρώσει τα όνειρά του.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πίσω
στο σήμερα, ο Σαλβατόρε γυρίζει στο
χωριό του για την κηδεία του Αλφρέντο.
Έχει αλλάξει πολύ η όψη της περιοχής
και το <i>Cinema Paradiso</i> είναι ένα
ερείπιο. Ο ιδιοκτήτης τον πληροφορεί
πως έχει κλείσει εδώ και 6 χρόνια και
πως σε λίγες μέρες θα το γκρεμίσει ο
δήμος για να το κάνει πάρκινγκ.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η
χήρα του Αλφρέντο του λέει πως του έχει
αφήσει κάτι. Ο Σαλβατόρε το παίρνει στο
σπίτι του και βλέπει πως είναι μια σειρά
από φιλμ. Έπειτα, βλέπει ένα βίντεο που
είχε τραβήξει παλιά, στο οποίο προβάλλεται
η Έλενα, και η μητέρα του του λέει πως
όσες φορές τον έχει πάρει τηλέφωνο,
έχουν βγει απαντήσει πολλές γυναίκες,
όμως καμία δεν ακούγεται σαν να τον
αγαπάει. Επίσης, του λέει πως δεν του
κρατά κακία που δεν πήγε να την δει 30
χρόνια.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: #222222;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γυρνώντας
στη Ρώμη, ο Σαλβατόρε προβάλλει τα φιλμ
που του άφησε ο Αλφρέντο, τα οποία
περιέχουν όλες τις σκηνές με τα φιλιά
που του είχε πει ο παπάς να κόψει. Ο
Σαλβατόρε αισθάνεται αγαλλίαση και
ξεσπά σε κλάματα.</span></span></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<strong><span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σινεμά
ο Παράδεισος / Cinema Paradiso/(Casting)</span></span></strong></div>
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: black;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Σκηνοθεσία
- Σενάριο: Τζουζέπε Τορνατόρε</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Πρωταγωνιστούν:
Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ Περέν, Σαλβατόρε Κάσιο,
Μάρκο Λεονάρντι</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Μουσική:
Ένιο Μορικόνε, Αντρέα Μορικόνε</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Φωτογραφία:
Blasco Giurato</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Μοντάζ:
Mario Morra</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Χώρα
Παραγωγής: Ιταλία</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Έτος
Παραγωγής: 1988</span></span><span style="font-size: small;"><br /></span><span style="color: #363636;"><span style="font-size: small;">Διάρκεια:
155 λεπτά</span></span></span></span></span></div>
<br />
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-25231618553048099322017-03-04T08:15:00.000-08:002017-03-04T08:29:20.389-08:00Alphaville το αριστούργημα του Γκοντάρ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-7wxMYBIvGJQ/WLrmCUFGErI/AAAAAAAAGsM/ouqDMduI-nQ1pCj21g4MyxKsS3Ibb-3DACLcB/s1600/alphaville-anna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://1.bp.blogspot.com/-7wxMYBIvGJQ/WLrmCUFGErI/AAAAAAAAGsM/ouqDMduI-nQ1pCj21g4MyxKsS3Ibb-3DACLcB/s400/alphaville-anna.jpg" width="400" /></a></div>
<h6 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Ο Ζαν λικ Γκοντάρ </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;">είναι ο πατέρας του Γαλλικού Νουβέλ Βαγκ και ένας απ' τους τεράστιους παγκόσμιας κλάσης κινηματογραφιστές, που για τους γράφοντες, (η το γράφοντα) το όνομα του και μόνο προξενεί ρίγη συγκίνησης και δια της γραφής μας υμνούμε το ίδιο το σινεμά.</span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Με το Αλφαβίλ,</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;"> ο τότε νεαρός και πολλά υποσχόμενος κινηματογραφιστής, έφτιαξε μια απ' τις ταινίες ορόσημα για τον 20ο αιώνα και όχι μόνο για τη σχολή που πρέσβευε. Διείδε καταλυτικά με το μάτι το πρωτοπόρου το σήμερα και το ανέλυσε πλήρως. Το Αλφαβίλ θα μπορούσε να πρεσβεύει τα social media και την εικονική πραγματικότητα (που κατά βάθος είναι σκλαβιά)που προσφέρουν αντί για την κοινωνικότητα που τάχα μου δήθεν κηρύττουν απομονώνοντας τους χρήστες τους στο ναρκισσισμό και σε ένα τεράστιο εγώ που παραπαίει εθισμένο στα εικονικά πάθη, στην στεγνή ασύντακτη και χωρίς δομή και συγκρότηση πληροφορία με αποτέλεσμα να κάνει το σύστημα τη δουλειά του. Για κάθε κοινωνική ομάδα και ένα σόσιαλ μήντια, για κάθε πάθος μια και μόνο εθιστική ιδεαλιστική σύριγγα και η ιστορία κινείται χωρίς να ρωτάει κανένα. </span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Για μας το Αλφαβίλ<span style="font-weight: normal;"> δεν είναι μόνο η σπουδαιότερη ταινία στο Γαλλικό Σινεμά, είναι η σπουδαιότερη ταινία σε όλο το δυτικό Ευρωπαϊκό Σινεμά εδώ και πολλά χρόνια και με μεγάλη διαφορά από την δεύτερη όποτε και αν αυτή γυρίστηκε, η αν έχει γυριστεί ακόμα!!! </span></span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Η <span style="font-weight: normal;">τέχνη είναι συνθηματολογία και η επιστήμη επιχειρηματολογία, φανταστείτε λοιπόν πόσο μπροστά πήγε όλη την Ευρωπαϊκή Κινηματογραφία της εποχής το νέο κύμα του Γαλλικού Κινηματογράφου που συνένωσε τα δυο παραπάνω και τους προβληματισμούς του μέλλοντος που φυσικά είναι υπέροχο, άλλα έχει και τη σημασία του για το ποιος κατέχει τα κλειδιά της οικονομίας. </span></span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><span style="font-weight: normal;"> </span><i>CINE COLLECTIVA</i></span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Περιεχόμενο</span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Ο</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;"> Λέμμυ Κώσιον φτάνει σε μια πόλη που ονομάζεται Αλφαβίλ από τις «Έξω Χώρες»
προσποιούμενος τον δημοσιογράφο Ιβάν Τζόνσον από την εφημερίδα
«Φιγκαρό-Πράβδα».</span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Β</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;">ασική αποστολή του είναι να βρει τον Χένρι Ντίκσον, ένα πράκτορα που παραπαίει εθισμένος ανάμεσα στα πάθη, τη λήθη, το ποτό και το αχαλίνωτο σεξ, παροπλισμένος στην κυριολεξία νοητικά, όπως ο υπόλοιπος πληθυσμός της σκοτεινής
πόλης ταξιδεύει υπνωτισμένος στο διάβα της ξεπεσμένης του πια ζωής.</span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Η <span style="font-weight: normal;">συνάντηση του μεν με τον δε, καταδείχνει ότι η πόλη κυριαρχείται από ένα υπέρ υπολογιστή τον Άλφα-60, που ελέγχει καθυποτάσσοντας ολοκληρωτικά το ΚΝΣ αλλά και το ΠΝΣ των κατοίκων οδηγώντας τους σταδιακά στην αδράνεια. Ο έλεγχος είναι μερισματικά χωρισμένος κατά 1/4 σε ζώνες διαθέσεων: Η ζώνη της Ημέρας και η ζώνη της
Νύχτας, αλλά και του Θερμού και του Ψυχρού, ως διαλεκτικές κατηγορίες. Ο κατασκευαστής του Άλφα-60, ένας επιθετικού τύπου νάρκισσος επιστήμονας ονόματι Φον Μπράουν, του οποίου το πορτρέτο κοσμεί τα δημόσια και όχι μόνο κτήρια. Επειδή όμως το πρόβλημα βρίσκεται εκ των έσω(στον πυρήνα του κυττάρου όπως θα έλεγαν οι βιταλιστές) για τον Φον Μπράουν το ίδιο πρόβλημα είναι η ίδια η κόρη του επιστήμονα. Η Νατάσα(έτσι ονομάζεται η εν λόγω) αναλαμβάνει να
παρακολουθήσει τον Λέμμυ αλλά για κακή της τύχη τον ερωτεύεται παράφορα και έτσι γεννιέται ένα ειδύλλιο που οδηγεί την κόρη του επιστήμονα στην αγκαλιά του αντιπάλου του!!! Στην Άλφαβιλ απαγορεύονται </span></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;">τα βιβλία δια ροπάλου. Πέραν του ενός λεξικού, τη «Βίβλο», που
περιέχει τις επιτρεπόμενες λέξεις και σκέψεις οτιδήποτε άλλο είναι άκυρο και λογοκριμένο. Η "Βίβλος" έχει την ιδιότητα κάθε μέρα να εξαφανίζεται από το περιεχόμενο της και από
μία λέξη. Η Νατάσα δεν γνωρίζει τις λέξεις «αγάπη» και «τρυφερότητα»
αφού έχουν αφαιρεθεί από το λεξικό. Εντελώς μεταφυσικά η Νατάσα κρατάει βιβλίο του
Πωλ Ελυάρ, και τελικά με αυτό θα βοηθήσει τον αγαπημένο της Λέμμυ να νικήσει το
κομπιούτερ. Ο Λεμμύ έχοντας στο πλευρό του την Νατάσα και την δύναμη της
ποίησης γίνεται ο νικητής κερδίζοντας αφενός μεν την λατρεία της Νατάσας και αφετέρου δε την εύνοια των κατοίκων.</span></h6>
<br />
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Το <em>Αλφαβίλ </em>προβλήθηκε το 1965 στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου και αποσπώντας την Χρυσή Άρκτο</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; font-weight: normal;">.</span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;">Πρωταγωνιστούν: <strong>Έντι Κονσταντίν, Άννα Καρίνα, Ακίμ Ταμίροφ, Χάουαρντ Βερνόν</strong>. </span></h6>
<h6>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small;"><br /></span></h6>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/UQCic5WTx-o" width="460"></iframe>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-17448384690133006702016-09-04T03:18:00.002-07:002016-09-04T03:23:57.903-07:00road microfilm "when September starts"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-EvoFq54LHjM/V8vjFtbkZDI/AAAAAAAAGoA/GLXNLKfiTCAkss4-x9J0utnk3uoSm0rSACLcB/s1600/when_sept_starts.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://1.bp.blogspot.com/-EvoFq54LHjM/V8vjFtbkZDI/AAAAAAAAGoA/GLXNLKfiTCAkss4-x9J0utnk3uoSm0rSACLcB/s320/when_sept_starts.jpg" width="320" /></a></div>
Απόπειρες τις πλάκας για να περάσουμε την ώρα μας και να θυμόμαστε τα "νιάτα" μας, όταν ο πραγματικός Σεπτέμβρης θα πλησιάζει και θα παγώσει το αίμα μας....<br />
Δεν είναι ούτε cinema, ούτε κάτι αντίστοιχο, είναι η δεύτερη μικρού μήκους ταινία, που τη φτιάξαμε πρόχειρα για το κέφι μας, δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα, εξάλλου είναι και τα τραγούδια των συγκροτημάτων που ανήκουν σε αυτά και στους δημιουργούς τους που τους ευχαριστούμε γιατί ομορφαίνουν τη ζωή μας.<br />
Ευχαριστούμε δημόσια τα γκρουπ και τους δημιουργούς που με τις τραγουδάρες τους έντυσαν το παρών μας που θα θυμίζει κάτι απ΄αυτό στο μέλλον ως παρελθόν πια!!!<br />
Αυτό είναι το video clip για να θυμόμαστε, όταν και εφόσον γεράσουμε, ότι κάποτε ζήσαμε όμορφα!!!<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="300" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/181371965" webkitallowfullscreen="" width="440"></iframe>
<br />
<div style="text-align: left;">
<a href="https://vimeo.com/181371965">when_sept_starts</a> from <a href="https://vimeo.com/user56252237">Radio Collectiva Team</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-335641470135698172016-07-06T05:32:00.002-07:002016-07-06T05:32:52.676-07:00Η πικρή γεύση του κερασιού...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για " class="rg_i" data-sz="f" name="NwIcEL87i_ge0M:" src="" style="height: 214px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; width: 145px;" /> </div>
<br />
4 του Ιούλη του 2016 στο Παρίσι μεσούντος του πολυτάρτχου EURO 2016 και η γέυση του κερασιού έγινε πιρκή γιατί έφυγε ο νονός του Ιρανικού Σινεμά, αυτός που τον πήρε απ' το χεράκι για να τον περάσει στην αιωνιότητα...<br />
Ο Αμπάς Κιαροστάμι (Abbas Kiarostami) γεννήθηκε
στην Τεχεράνη, στις 22 του Ιούνη του 1940.<br />
Στον κινηματογράφο βρέθηκε με το νόμο του τυχαίου και της αναγκαιότητας του να εκφραστεί.<br />
Οι κινηματογραφικές
επιρροές του ήταν οι προγενέστεροι και συμπατριώτες του Σοχράμπ Σαχίμπ Σαλές,
Μισιαβί και Νταριούς Μεχρζουχί.<br />
Εισακτέος της σχολής καλών τεχνών στο τμήμα ζωγραφικής και σχεδίου.<br />
Το σινεμά ήλθε ξαφνικά μέσω της διαφημιστικής παραγωγής, με εκατόν πενήντα και κάτι τρεϊλερ.<br />
Το
1969 χρονιά ορόσημο γι αυτόν, συνιδρύει το κινηματογραφικό τμήμα του κρατικού ιδρύματος και από το 1970 ως και το 1992, σκηνοθέτει γι αυτό αρκετές ταινίες με θέμα τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.<br />
Το
σπίτι του φίλου μου (1987), ήταν η ταινία που μιλούσε για τη συμπεριφορά των παιδιών
του επηρρασμένη και από από ένα ποίημα του Σοχράμπ Σεπεχρί, αφήνοντας το μήνυμα της μαθητικής περιέργειας για τη γέννηση της ηθικής
συνείδησης και της φιλίας σ’ ένα αγόρι στο κατώφλι της εφηβείας.<br />
Το Close-up του 1990 <span class="notranslate">αφηγείται την ιστορία μιας δίκης της πραγματικής ζωής ενός ανθρώπου που υποδύθηκε έναν πργαματικό σκηνοθέτη.</span><br />
Ακολουθούν
τα αριστουργήματα και "Και η ζωή συνεχίζεται" και το "Μέσα από τους ελαιώνες", το δεύτερο και το
τρίτο μέρος «της τριλογίας του Κοκέρ».<br />
και το "Πού
είναι το σπίτι του φίλου μου", όπου ήταν αφιερωμένα στο σεισμό των 7,4 Ρίχτερ που έγινε το 1990 στο <span class="notranslate">Manjil-Rudbar</span>, με 40.000 νεκρούς.<span class="notranslate"> Ο Αμπάς Κιαροστάμι ενσωματωνεί τις τραγικές συνέπειες του σεισμου και τα επίσης τραγικά αποτελέσματά του για το βόρειο Ιράν σε πολλές ταινίες του, όπως και την λατρεία του για τα παιδιά και την διαπαιδαγώση τους.</span> <span class="notranslate"> </span><br />
<span class="notranslate">Ακολουθεί "η γεύση του Κερασιού" το 1997, όπου </span><span class="notranslate">ενας μεσήλικας, θέλει να αυτοκτονήσει,
διασχίζει την Τεχεράνη αναζητώντας κάποιον για να τον θάψει διακριτικά,
έναντι μεγάλης αμοιβής. Mετά από κάμποσες ατυχείς συναντήσεις βρίσκει έναν γηραιό φύλακα σε
Mουσείο. Mε έναν εκπληκτικό μονόλογο, ο φύλακας που έχει δεχτεί να τον
βοηθήσει καθώς πιστεύει στην ελευθερία, προσπαθεί να τον μεταπείσει.. </span><br />
Το 1999 γυρίζει την ταινία "Ο Άνεμος θα μας σηκώσει", Το 2001 το ABC Africa" το 2002 η ταινία "Δέκα", το 2003 "Πέντε", το 2004 "10 για το δέκα" και το 2005 το "Roads of Kiarostami" <span data-ved="0ahUKEwj39vzv6d7NAhUJKcAKHQ5fAW4Q2koIywEoAjAP">Ταινία μικρού μήκους ένα Ντοκιμαντέρ ‧ 34 λεπτών.</span><br />
<span data-ved="0ahUKEwj39vzv6d7NAhUJKcAKHQ5fAW4Q2koIywEoAjAP">Το Σινεμά δεν έχασε ένα απλό κινηματογραστή, αλλά ένα νεοτεριστή αναλυτή του σινεμά που ανάμεσα στις εικόνες του βουβού σινεμά και τον ιρανικό νεορεαλισμό προτιμούσε και τα δυο, το έκανε πράξη και μας αποχαιρέτησε χωρίς πολλά νεύματα, απ' την εποχή της </span><span data-ved="0ahUKEwj39vzv6d7NAhUJKcAKHQ5fAW4Q2koIywEoAjAP">γεύσης του κερασιού.</span> </div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-52394721706251320622016-07-06T04:17:00.000-07:002016-07-06T04:17:10.563-07:00Ο Κυνηγός της Αγωνίας....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="TheDeerHunter.jpg" data-file-height="350" data-file-width="229" height="306" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/el/thumb/f/fe/TheDeerHunter.jpg/200px-TheDeerHunter.jpg" width="200" /><br />
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1939 στη Νέα Υόρκη, γόνος μεσοαστικής οικογένειας με καταβολές ιταλικές και ταπεραμέντο τέτοιας υφής, ο πατέρας του ήταν εκδότης μουσικών έργων και η μητέρα του στυλίστρια και όπως ήταν φυσικό η μεσοαστική και ελλιτίστικη αισθητική ήταν από τα παιδικά του χρόνια βάση για τη δημιουργία του, την οποία γωρίσαμε πολύ νωρίς.<br />
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Τεράστιος σκηνοθέτης Το 1974 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία με τίτλο «Η Μεγάλη ληστεία της
Μοντάνα» («Thunderbolt and Lightfoot»), με πρωταγωνιστές τον Τζεφ
Μπρίτζες και τον Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος έκανε και την παραγωγή της
ταινίας.</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Η μεγάλη του επιτυχία όμως ήλθε το 1978 "αντι" πολεμικό δράμα «Ο Ελαφοκυνηγός» («The Deer Hunter»), με πρωταγωνιστές
τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κρίστοφερ Γουόκεν, Τζον Σάβατζ και Μέριλ Στριπ. </div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Η
ταινία κατά πολλούς και λανθασμένα χαρακτηρίστηκε ως υπερπατριωτική εμπεριέχοντας αντι Βιετναμέζικο μένος, όμως κάτι τέτοιο αποδείχτηκε αργότερα ότι δεν ίσχυε. </div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Στην ταινία αυτή η φρίκη του πολέμου του Βιετνάμ ήταν στα όρια του υπερεαλισμού. Η ιστορία των τριών φίλων, που καλούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους
στον αμερικανικό στρατό και αποστέλλονται στο μέτωπο του Βιετναμ όπου θα εκτυλιχθούν σκηνές
ωμής βίας που κάνουν τους αμερικανούν να τα χάνουν.</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Η ταινία πήρε πέντε Όσκαρ, μεταξύ αυτών και της σκηνοθεσίας για τον Μάικλ Τσιμίνο.<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
«Η Πύλη της Δύσεως» («Heaven's Gate»), ήταν η επόμενη ταινία του που κατά πολλού θεωρείται και η "μεγαλύτερη αποτυχία του". Η ταινία πήγε άπατη λόγω του πολέμου που δέχτηκε από πληρωμένους κονδυλοφόρους που τον μέμφονταν γιατί επέλεξε να τελειώσει τα παραμύθια για τους "καλούς επικυρίαρχους" με αποτέλεσμα να είναι ουσιαστικά και το κύκνειο άσμα του. Κατ' εμάς είναι η ίσως καλύτερη ταινία του από άποψη περιεχομένου, μιας και που παρουσιάζει την κατάκτηση της Δύσης μια σκληρή ταξική αναμέτρηση
όπου ο μύθος των πιονιέρων, έρχονταν στην πραγματική του διάσταση. <div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Ακολούθησαν το 1985 η «Χρονιά του Δράκου» («Year of the Dragon») με θέμα την
κινεζική μαφία, όπου για μια ακόμη φορά τον κατηγόρησαν για επιλεκτικό
ρατσισμό, «Ο Σικελός» («The
Sicilian», 1987), οι «Ώρες Αγωνίας» («Desperate Hours», 1990) και το πραγματικό'κύκνειο άσμα του η ταινία «The
Sunchaser» («Ο Κυνηγός του Ήλιου»).</div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
Ο Κατά πολλούς "αηθής", ναρικισιστής και και ελιτιστής Τσιμίνο άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 του Ιούλη του 2016 στο σπίτι του το Μπεβερλι Χιλς, αφήνοντας, ένα μικρό αλλά πολύ σημαντικό έργο που φυσικά κανείς απ' αυτούς που τον αποτελείωσαν απ' το χώρο να μην έχει εντρυφήσει πραγματικά στο έργο του, ήταν ο κυνηγός της αγωνιώδους προσπαθειας του να αποκαλύψει αλήθειες και ψέμματα που πονάνε καταλήγοντας σε κυνηγό των δράκων και του ήλιου του σινεμά. <br /></div>
.<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-73140967177488857672016-05-09T13:50:00.000-07:002016-05-09T13:50:00.243-07:00Όταν πετούν οι γερανοί....<div style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-0wsX4FdbTZc/VzD3ek2Xh3I/AAAAAAAAGm8/uRpVbAUeYIc_K6GSAVCmfGtVqrlkqY3JwCLcB/s1600/cranes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://2.bp.blogspot.com/-0wsX4FdbTZc/VzD3ek2Xh3I/AAAAAAAAGm8/uRpVbAUeYIc_K6GSAVCmfGtVqrlkqY3JwCLcB/s400/cranes.jpg" width="284" /></a></div>
Αριστουργηματικό Σοβιετικό φιλμ γυρισμένο το Φθινόπωρο του 1957 σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Καλατόζοφ βασισμένο πάνω στο σενάριο του Βίκτορ Ροζώφ, που για τις ανάγκες τις ταινίας υπέστει και τις ανάλογες αλλαγές που αποθέωσαν το πρόσωπο της βασικής πρωταγωνίστριας της πανέμορφης Τατιάνα Σαμιόλοβα, όπως και το μήνυμα της ταινίας που ήταν καθαρά αντιπολεμικό και σε μεγάλο βαθμό τη συνεισφορά της σοβιετικής γυναίκας μέσα στις πιο σκληρές περιόδους της σοβιετικής ιστορίας, αυτής του μεγάλου πατρωτικού πολέμου...</div>
<div style="text-align: left;">
Η ομορφιά του φιλμ ανεπανάληπτη, η αξία της μοναδική, δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία αυτή βραβεύθηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1958, ενώ για πολλούς κινηματογραφόφιλους αποτελεί μια απ΄τις σπουδαιότερες ανιτπολεμικές ταινίες του 20ου αιώνα.</div>
<div style="text-align: left;">
Μόσχα το 1941 και ο πόλεμος έχει ξεσπάσει για τα καλά. Τα Ναζιστικά στρατεύματα εισβάλλουν στη μητέρα πατρίδα και κηρύσσεται γενική επιστράτευση.</div>
<div style="text-align: left;">
Η Βερόνικα και ο αγαπημένος της Μπόρις που ζουν κάποιες στιγμές ευτυχίας, δεν φαντάζονται ότι είναι και οι τελευταίες. Πάνω τους πετούν οι γερανοί. Παρά την
πίεση όλων των δικών του και της Βερόνικα, ο Μπόρις κατατάσσεται
εθελοντής και φεύγει για το μέτωπο.</div>
<div style="text-align: left;">
"Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες<br />που πέσανε στη ματωμένη γη<br />δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ' το χώμα<br />αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί." </div>
<br />Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-66286108040489985922016-04-04T08:53:00.000-07:002016-04-04T09:34:30.711-07:00Ο γιος του Αρσένιου<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-wgvPHls77wg/VwKLgFiEFeI/AAAAAAAAGmc/E5U20EAc-sYUOAuL8_SzcvWx6YpnV7Ygw/s1600/tarkovsky.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-wgvPHls77wg/VwKLgFiEFeI/AAAAAAAAGmc/E5U20EAc-sYUOAuL8_SzcvWx6YpnV7Ygw/s320/tarkovsky.jpg" width="217" /></a></div>
Ίσως ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης-κινηματογραφιστής
και ταυτόχρονα ποιητής της εικόνας του
20ου αιώνα, γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα
στις 4 του Απρίλη του 1932 και στα 54 του
χρόνια μας άφησε χρόνους συγκεκριμένα
την προτελευταία ημέρα του Δεκέμβρη
του 1986, όπου άφησε και την τελευταία του
πνοή απ την επάρατο, και ένα έργο που δεν τελείωσε ποτέ,
όπως δεν το ολοκληρώνει ποτέ κανείς
μεγάλος.<br />
Τα παραδείγματα, αναρίθμητα, από τον
Μπετόβεν, μέχρι τον πρόσφατα θανόντα
δικό μας Ταρκόφσκι τον Θ. Αγγελόπουλο.<br />
Ο Γιος του ποιητή Αρσένιου Ταρκόφσκι,
δεν έκανε απλά cinema, ο γιος του ποιητή
Αρσένιου Ταρκόφσκι, από το χωριό Ζαβράγιε
ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του,
κάνοντας ποίηση αλλά στην 7η τέχνη. Ο
Αντρέι εκτός από το cinema [που το σπούδασε
στην κινηματογραφική σχολή VGIK (δηλαδή
στο Ινστιτούτο κινηματογράφου της
Σοβιετικής Ένωσης), υπό την καθοδήγηση
του τεράστιου Μιχαήλ Ρομ], είχε σπουδάσει,
μουσική, γλυπτική, ζωγραφική, μελετούσε
την γεωλογία και λάτρευε γλώσσες όπως
η Αραβική, έκανε το cinema άνω κάτω, έκανε
μια κινηματογραφική επανάσταση που
δύσκολα θα ξαναδούμε και θα ξαναβιώσουμε
στο απώτερο μέλλον.<br />
Η ιδιομορφία της τέχνης που υπηρέτησε
και τον υπηρέτησε με μεγαλοπρέπεια δεν
στάθηκε εμπόδιο στις μεταφυσικές του
αναζητήσεις που αφορούσαν τη σχέση
ανθρώπου - φύσης και ανθρώπου - χρόνου,
μέσα από ένα ιδεαλιστικό καμβά που παρά
την ποιητική και απόμακρα καλλιτεχνική
του φλέβα, ήταν μια απαράμιλλη ζωγραφιά!!!<br />
Το στυλ που καθιέρωσε με όλα τα
ηθικοπλαστικής φύσης ερωτηματικά να
αναδύονται από αυτό, αυτοαποκαλούνταν
"γλυπτική του χρόνου", ήταν μοναδικό
και τα φιλμ του ακόμα και σήμερα στέκουν αγέρωχα, όπου
τα σκηνικά έχουν αντικατασταθεί από
γραφικά κάνοντας το cinema κυρίως video game, αυτά
να μας θυμίζουν ότι η 7η Τέχνη κάποτε ήταν
μια πραγματική αφήγηση της κανονικής
ζωής, με κανονικούς ανθρώπους και
κανονικά αργά πλάνα που παρέπεμπαν
περισσότερο στη ζωγραφική και στις αφηγηματικές "ελεγείες", παρά στον
κινηματογράφο.<br />
Αν και όλες του οι ταινίες είναι
<u>ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ</u>, ακόμα και σήμερα με
περισσή νοσταλγία [(ειδικά της πρώιμης
παιδικής μας ηλικίας) και με δάκρυα στα
μάτια], μπορούμε να παρακολουθήσουμε
για πολλοστή φορά τη "ΘΥΣΙΑ", το
"ΣΤΑΛΚΕΡ", το "ΣΟΛΑΡΙΣ", το
"ΑΝΤΡΕΙ ΡΟΥΜΠΛΙΟΦ" και τα "ΠΑΙΔΙΚΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ", λες και τα παρακολουθούμε
για πρώτη φορά, ενώ μπορεί να έχουν
ξεπεράσει το καθένα απ΄ αυτά την 7η η
την 8η φορά, αλλά είναι σα να τα ξαναβλέπουμε
απ' την αρχή!!!<br />
<h4>
</h4>
<h4>
<u><i><b>Η </b></i></u><span class="mw-headline" id=".CE.A6.CE.B9.CE.BB.CE.BC.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE.B1.CF.86.CE.AF.CE.B1"><u><i><b>Φιλμογραφία του</b></i></u></span></h4>
<ul>
<li><b><u><i>Θυσία</i> (<i>Offret</i>, 1986)</u></b></li>
<li><b><u><i>Νοσταλγία</i> (<i>Nostalghia, 1983)</i></u></b></li>
<li><b><u><i>Tempo di viaggio</i> (1983) -- τηλεπαραγωγή</u></b></li>
<li><b><u><i>Στάλκερ</i> (<i>Stalker</i>, 1979)</u></b></li>
<li><b><u><i>Ο Καθρέφτης</i> (<i>Zerkalo</i>, 1975)</u></b></li>
<li><b><u><i>Σολάρις</i> (<i>Solyaris</i>, 1972)</u></b></li>
<li><b><u><i>Αντρέι Ρουμπλιόφ</i> (<i>Andrei Rublyov</i>, 1969)</u></b></li>
<li><b><u><i>Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν</i> (<i>Ivanovo detstvo</i>, 1962)</u></b></li>
<li><b><u><i>Ο οδοστρωτήρας και το βιολί</i> (<i>Katok i skripka</i>, 1960)</u></b></li>
</ul>
<br />Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-66930580045110069422016-03-27T06:26:00.002-07:002016-03-27T06:59:23.104-07:00Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-UfhBHELZR3I/VvffY1QsrFI/AAAAAAAAGlw/KjpodwIBvUAmfe7HKsVtrW5TzoBswNC9A/s1600/anemos_krithari.jpg" imageanchor="1"><img border="0" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-UfhBHELZR3I/VvffY1QsrFI/AAAAAAAAGlw/KjpodwIBvUAmfe7HKsVtrW5TzoBswNC9A/s200/anemos_krithari.jpg" width="140" /></a> </div>
Σαν σήμερα πριν 100 χρόνια η Ιρλανδία ξεκίνησε τον αγώνα της ενάντια στη Βρετανική επικυριαρχία και κατοχή, ήταν και τότε Πάσχα των Καθολικών που φυσικά πνίγηκε στο αίμα, καθότι όλοι γνωρίζουμε του τι εστί Βρετανική αποικιοκρατία και Βρετανική επικυριαρχία τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου(ως λαός το βιώσαμε με τα Δεκεμβριανά), και σχεδόν τελεσίδικα μέχρι το 1974 όπου και "άδοξα", για άλλους "ένδοξα" δηλαδή με πολύ κρότο και πολύ δικαιοσύνη (αλλά και με πολύ τραγικό τρόπο για την Κύπρο), έκλεισε οριστικά τους κύκλους της ως αποικιοκράτης. Ο όψιμος επίλογος της ως "αυτοκρατορία" ήταν βίος παράλληλος με την τότε κρίση των πετρελαίων που φυσικά την γονάτισαν οριστικά και αμετάκλητα, μερικά αργότερα όχι πάνω από δεκαετία, οι Μαλβίδες(τα λεγόμενα κατ΄αυτούς Φόκλαντς), ήταν η τελευταία "νικηφόρα" τάση τους στις μέχρι τότε τεσσαρακονταετή διαδοχική και τελεσίδικη σφαλιάρα που ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκ του 1990, όταν έχασε και το Χονγκ Κογκ.</div>
Σαν σήμερα λοιπόν αυτό που χαρακτήρισε την ημερολογιακή αφετηρία της απελευθέρωσης της Ιρλανδίας και την απαρχή του τέλους της Βρετανικής "σκλαβιάς" αλλά και την αρχή μιας άλλης (την οποία δεν την υπολόγιζαν), που ξεκινούσε απ' το εσωτερικό της, αφού τμήματα της αστικής τάξης ξεστράτησαν φυσιολογικά απ' την εργατική τάξη, υψώνοντας και ξεδιπλώνοντας αστικού τύπου συνθήματα τα οποία ακόμα και σήμερα κυριαρχούν, εξάλλου η αστική της τάξη έχει ακόμα και σήμερα τα κλειδιά της οικονομίας, τα οποία στην ουσία έχουν ευρωενωσιακό πρόσημο.<br />
Πριν ακριβώς μια δεκαετία το 2006 μια ταινία με τον τίτλο <span class="st">«Ο Ανεμος <i>Χορεύει το Κριθάρι</i>» υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση και επίβλεψη του Βρετανού πρώην τροτσκιστή και μετέπειτα αριστεριστή Κεν Λοόυτς γυρίστηκε μια σκηνοθετική μυθοπλασία που ενδεχομένως να στηρίζονταν και στηρίζονταν σε πραγματικά γεγονότα, και που στην ουσία παρέπεμπαν σε κάποια απ΄τα προγενέστερα, της εποχής και μεταγενέστερα ιστορικά συμβάντα που έσπειραν το ιστορικό γεγονός για το οποίο μιλάμε και γράφουμε τώρα.</span><br />
<span class="st">Να υπενθυμίσουμε ότι η μισή Ιρλανδία το νότιο κομμάτι της το σημερινό Έιρε δηλαδή "απελευθερώθηκε" οριστικά το 1920, χωρίς όμως η εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματα της αγροτιάς να έχουν πάρει την εξουσία και με ένα νέο καταπιεστή την αστική της τάξη να υψώνει τα νέα της οδοφράγματα, κάτι που και στην ίδια την ταινία καταγράφεται, όταν η ενότητα της πάλης αρχίζει να αποκτά ταξικό περιεχόμενο και η ταξική - εθνικοαπελευθερωτική πάλη να μετατρέπεται σε προσπάθεια μέρους των εξεγερθέντων να συνεργαστούν αρχικά με τον κατακτητή κάτω απ΄το βάρος της πίεσης που αρχικά αυτός αντεξασκούσε και μετά να αποτελούν το νέο πολιτικό προσωπικό αυτών που πήραν τη θέση του εκμεταλλευτή από το Ηνωμένο Βασίλειο.</span><br />
<span class="st">Κλείνοντας θα συμφωνήσουμε με την ανάλυση που είχε γράψει η εφημερίδα Ριζοσπάστης για την ταινία στις 9 του Νοέμβρη του 2006 <a href="http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3787875" target="_blank">"</a></span><a href="http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3787875" target="_blank">Ο Λόουτς, επιθυμώντας να βοηθήσει στον τομέα της συνείδησης, βάζει τον κεντρικό ήρωα της ταινίας του να απευθύνεται σε κάποιους συντρόφους του, οι οποίοι πίστεψαν στην κολοβή εθνική ανεξαρτησία, που τους πρόσφερε η Αγγλία και ήθελαν να καταθέσουν τα όπλα, λέγοντας κάτι σημαντικό που μας αφορά όλους (και εμάς που, υποτίθεται, τελειώσαμε με το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και είμαστε ανεξάρτητο εθνικά κράτος, πια): «Συμφωνήσαμε, λέει ο κεντρικός ήρωας, να σταματήσουμε τον ένοπλο αγώνα μόνον όταν ολοκληρωθεί η εθνική ανεξαρτησία. Και η εθνική ανεξαρτησία δεν περιλαμβάνει μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα χωράφια και τα εργοστάσια, ολόκληρο τον πλούτο της χώρας. Και αυτά πρέπει να απελευθερωθούν και να περάσουν στα χέρια του λαού. Μόνο τότε θα υπάρξει πραγματική εθνική ανεξαρτησία».</a><br />
<span class="st">The Wind That Shakes the Barley. Αγγλία - Γερμανία
-Γαλλία, 2006. Σκηνοθεσία: Κεν Λόουτς. Σενάριο: Πολ Λάβερτι. Ηθοποιοί:
Κίλιαν Μέρφι, Παντράικ Ντιλέινι, ...</span><br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="400" src="https://www.youtube.com/embed/S000saZuVl0?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="480"></iframe></div>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-26150833223152821052016-03-06T10:20:00.001-08:002018-01-15T14:22:47.420-08:00Παζολίνι η επιτομή του Ιταλικού Νεορεαλισμού....<div style="text-align: center;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-t-jw5y6Yn6s/VtyCQMVK3dI/AAAAAAAAGlM/DUek7cB3JhE/s1600/pazolini.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="310" src="https://1.bp.blogspot.com/-t-jw5y6Yn6s/VtyCQMVK3dI/AAAAAAAAGlM/DUek7cB3JhE/s400/pazolini.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Μεγάλος Κινηματογραφιστής...</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: left;">
Ο "ιταλικός νεορεαλισμός" δεν έχει αγίες τριάδες, δεν έχει μικρούς και μεγάλους, δεν έχει αγίους και πατριάρχες, μόνο φαινόμενα που καθόρισαν όλη τη σημασία και το είναι του ιταλικού σινεμά από τα μέσα του 20ου αιώνα και διαμορφώθηκε στην πάλη για μια αντιφασιστική, δημοκρατική, εθνική τέχνη, με η χωρίς (στις περισσότερες περιπτώσεις) τη Σινετσιτά να δρομολογεί την παραγωγή.</div>
<div style="text-align: left;">
Ο "ιταλικός νεορεαλισμός", αποτελούσε τον καλλιτεχνικό υπερασπιστή της κοινωνικής δικαιοσύνης, ήταν υπέρμαχος της αξιοπρέπειας του απλού ανθρώπου στην κοινωνία της μεταπολεμικής και καπιταλιστικής Ιταλίας, αλλά και πολέμιος του φασισμού που ως καρκίνωμα αναπτύχθηκε από το 1922 μέχρι το 1945 όπου και ηττήθηκε.</div>
<div style="text-align: left;">
Αυτό το διάστημα δεν άφησε ανεπηρέαστους τους μετέπειτα τεράστιους δημιουργούς του ιταλικού σινεμά, δημιουργούς που έμοιαζαν με παραστάτες στο δράμα ενός λαού και μιας χώρας που έπαιρναν σάρκα και οστά απ' αυτό και γίνονταν η όσμωση του σχήματος του χάρτη της ιταλικής χερσονήσου, η μπότα δηλαδή που χτυπούσε στα κωλοβάρδουλα τον ίδιο το φασισμό.</div>
<div style="text-align: left;">
Μεγάλες μορφές όπως οι Βιτόριο Ντε Σίκα, Λουκίνο Βισκόντι, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Τσέζαρε Ζεβατίνι, Ρομπέρτο Ροσελίνι, οι αδελφοί Ταβιάνι, ο Κάρλο Κασόλα, ο Κάρλο Λέβι, ο Λούτζι Μπαρτολίνι, ο Τζόρτζιο Μπασάνι(ως σεναριογράφος όπως και ο Φεντερίκο Φελλίνι ως τέτοιος στην Ρώμη, Ανοχύρωτη πόλη) και ο μεγάλος Παζολίνι, αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος του εν λόγω κινηματογραφικού κινήματος όπου τα έργα του στηρίζονταν σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία γυρίζονταν από απλούς ανθρώπους.</div>
<div style="text-align: left;">
Ο <b>Πιερ Πάολο Παζολίνι</b> για τον οποίο γίνεται η αναφορά, γιατί ο ιταλικός νεοραλισμός θα μας απασχολήσει και το μέλλον, γεννήθηκε στην Μπολόνια στις 5 Μαρτίου του 1922, χρονιά που ανεβαίνει στην εξουσία ο Μουσολίνι, με τη γνωστή κάθοδο στη Ρώμη με τη βοήθεια της ιταλικής αστικής τάξης και του ιταλικού αστικού κράτους.<br />
Αυτό το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός αποτέλεσε τον κυρίαρχο σταθμό και για την παραπέρα κοινωνική διάρθρωση της
Ιταλίας που έχοντας χάσει προ πολλού την αναγεννησιακή και αριστοκρατική της
παράδοση, την ίδια στιγμή - ταυτόχρονα την αποθέωνονταν ως τέτοια στα μάτια μιας μάζας μικροαστών που δε μπορούσε να χωνέψει ότι ο παραδοσιακός μικρο ιδιοκτήτης, (παρότι σύμμαχος της αστικής τάξης), θα πάψει να είναι μικρο ιδιοκτήτης, ότι τα πάντα πια είναι στα χέρια του
μεγάλου κεφαλαίου και των μεγαλογαιοκτημόνων.</div>
<div style="text-align: left;">
Ο λόγος ήταν πια πασιφανής γιατί ο Παζολίνι δήλωνε Μαρξιστής και αμετανόητος Αντιφασίστας μιας και μεγάλωσε στα φρικτά χρόνια της Μουσολινικής λαίλαπας.</div>
<div style="text-align: left;">
Οι κυριότερες ταινίες του εμπεριέχουν μέρος της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής θεώρησης του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου, όπως και τα σχόλια για το ιταλικό προλεταριάτο, τα
λαϊκά και αστικά στρώματα,τα οποία είναι νύχι κρέας με τις αρχές του γέρο Κάρολου ,όπως Το θεώρημα(1968) και το Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.</div>
<div style="text-align: left;">
Η πλέον χαρακτηριστική ταινία του μεγάλου αυτού Ιταλού δημιουργού, ήταν το "<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">Σαλό ή 120 μέρες
στα Σόδομα / </span><span lang="IT">Salò o le 120 giornate di Sodoma</span><span lang="IT"> </span><span lang="EL">(1975)" όπου το Σαλό ως μια
τυπική πόλη του ιταλικού Βορρά</span></span><span style="font-family: inherit;"><span lang="EL"> τη χρονιά του 1944</span></span><span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">, αποτέλεσε το κεντρικό σημείο αναφοράς της κατ’ όνομα Ιταλικής
Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (</span>RSI<span lang="EL">) του δικτάτορα Μουσολίνι, όταν η Ιταλία πέρασε στο πλευρό των Συμμάχων και
μετά την απελευθέρωση του δικτάτορα από τους Γερμανούς, οι οποίοι και τον
εγκατέστησαν στο νέο κράτος - μαριονέτα.</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">Η ουσιαστικά τελευταία ταινία του <span style="font-family: inherit;">μεγάλου αυτού κ<span style="font-family: inherit;">ινηματ<span style="font-family: inherit;">ογραφιστή</span></span></span> του ιταλικού cinema, ήταν μια "ελεύθερη" διασκευή και μεταφορά του σχεδόν όμοτιτλου συγγραφικού δημιουργήματος του <span style="font-family: inherit;">προγενέ<span style="font-family: inherit;">στερου κατά 1<span style="font-family: inherit;">/5 αιώνα </span>Γ<span style="font-family: inherit;">άλλου </span></span></span>συγγραφέ<span style="font-family: inherit;">α </span>Μαρκήσιου ντε Σάντ<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">.</span> <span style="font-family: inherit;">Ο <span style="font-family: inherit;">μεγάλος Παζολίνι</span></span><span style="font-family: inherit;"> άφησε την τελευταία του πνοή μετά από άγρια δολοφονία <span style="font-family: inherit;">από οπαδούς της φασιστικής Λά<span style="font-family: inherit;">τσιο, <span style="font-family: inherit;">στην<span style="font-family: inherit;"> <span style="font-family: inherit;">Ό<span style="font-family: inherit;">στια της Ρώμης.</span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;"><span lang="EL">Οι ταινίες του<span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">, οι οποίες</span> αποτελ<span style="font-family: inherit;">ούν μνημείο φιλμογραφίας είναι οι εξής:</span></span></span></span><br />
<ul>
<li>Ακατόνε (<i>Accattone</i>, 1961)</li>
<li>Μάμα Ρόμα (<i>Mamma Roma</i>, 1962)</li>
<li>Η Ρικότα, επεισόδιο απ' τη συλλογή <i>RoGoPaG</i>, (<i>La ricotta</i>, 1963)</li>
<li><i>La rabbia</i>, 1963)</li>
<li>Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (<i>Il vangelo secondo Matteo</i>, 1964)</li>
<li>Πουλιά παλιόπουλα (<i>Uccellacci e uccellini</i>, 1966)</li>
<li>Οιδίπους (<i>Edipo re</i>, 1967)</li>
<li>Οι Μάγισσες (<i>Le streghe — La Terra vista dalla Luna</i>, 1967)</li>
<li>Θεώρημα (<i>Teorema</i>, 1968)</li>
<li>Χοιροστάσιο (<i>Porcile</i>, 1969)</li>
<li>Μήδεια (<i>Medea</i>, 1969)</li>
<li>Το Δεκάμερο (<i>Il Decameron</i>, 1971)</li>
<li>Οι Μύθοι του Καντέρμπουρι (<i>I Racconti di Canterbury</i>, 1972)</li>
<li>Χίλιες και Μία Νύχτες (<i>Il fiore delle Mille e una Notte</i>, 1974)</li>
<li>Σαλό ή 120 Μέρες στα Σόδομα (<i>Salò o le 120 giornate di Sodoma</i>, 1976)</li>
</ul>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-11424668573408197312013-08-16T03:19:00.001-07:002013-08-16T03:50:51.992-07:00The Wolverine (film)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-JQngAylsLbs/Ug38AousZpI/AAAAAAAAGKo/e8tbK21oEpI/s1600/wolverine.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-JQngAylsLbs/Ug38AousZpI/AAAAAAAAGKo/e8tbK21oEpI/s1600/wolverine.jpg" /></a></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι
υπερήρωες εδικά της DC comix μας ήταν πάντα
από αδιάφοροι ως και αντιπαθείς ακόμα
και οι περισσότεροι της MARVEL, πλην ετούτου
του "WOLVERINE" και ορισμένων περιθωριακών
της ίδιας (της MARVEL COMIX δηλαδή). </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Συνήθως οι
υπερήρωες έχουν την ιδιότητα του μηχανισμού
προστατευτικής προπαγάνδισης του
καπιταλιστικού εποικοδομήματος ούτως ώστε να
αποτρέψει στο φιλοθεάμων κοινό το μήνυμα
της οργανωμένης και συλλογικής δράσης
ως αντίσταση σε αυτό, ενώ ταυτόχρονα να
αναδείξει την ανάγκη της ωμής βίας και
της στυγνής καταστολής του ΚΜΚ, αυτά ως
εισαγωγικό σημείωμα αν και για το σινεμά
δεν καταπιανόμαστε σε ατελείωτα σεντόνια
γιατί είναι η εικόνα που πρέπει να
μιλήσει από μόνη της.</span></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Με
αφορμή την νέα εκδοχή του "WOLVERINE" του 2013,
που ίσως είναι ένα από τα "καλύτερα" blockbuster
που έχουν γυριστεί εδώ και χρόνια θα
πούμε ορισμένα πράγματα. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο "WOLVERINE" δηλαδή
ο παρακάτω, ήταν από το ξεκίνημα του ως
φανταστική περσόνα ενός αντιήρωα,
μεταλλαγμένου όπως οι περισσότεροι
αντί-ήρωες της MARVEL είτε ήταν με τους
X-MEN είτε χωρίς αυτούς, όπως στο τελευταίο
blockbuster. Να σημειώσουμε εδώ πέρα όταν
λέμε αντί-ήρωας δεν εννοούμε το αντίθετο
του ήρωα! Ο σχεδιαστής που τον έφτιαξε,
δεν το έκανε ως αντίθετο του υπέρ ήρωα,
αλλά μια συνέχεια του με δυο διαφορές: </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">α) Είναι περισσότερο ανθρώπινος με
τις αδυναμίες ενός φυσιολογικού ανθρώπου
περισσότερο καταγεγραμμένες στα
χαρακτηριστικά του, </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">β) Είναι η δεύτερη μορφή
ύπερ ήρωα για τους σχεδιαστές του και
για τους χρηματοδότες του που όλοι
γνωρίζουμε ποιοι είναι. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Εκτός τα πολύ καλά ψηφιακά
εφέ και την πολύ καλή παραγωγή του, το
τελευταίο blockbuster που αφορά τον WOLVERINE,
πέραν των λοιπών κατευθύνσεων που
έχουν(και τις αναφέραμε στο εισαγωγικό
σημείωμα), το θεωρήσαμε ένα από τα πιο
αληθοφανή που έχουν γυριστεί εδώ και
πολύ καιρό.<br />Στο τέλος φυσικά περνιέται
το σοσιαλδημοκρατικό μήνυμα("η Yashida
co θα έχει ως στόχο τα κέρδη, αλλά θα έχει
και κοινωνική προσφορά"), αλλά σιγά που
θα βλέπαμε ένα blockbuster για το μήνυμα
γνωρίζοντας εκ των προτέρων τι είναι. Εδώ
μια σειρά Ευρωπαϊκές ταινίες βαριές
και ασήκωτες, τάχα μου δήθεν προβληματισμένες
και το μήνυμα τους είναι για τα σκουπίδια
της ιστορίας και ως εκ τούτου και αυτές
μαζί με το μήνυμα τους.<br />Στην τελευταία
ταινία του WOLVERINE, είχαμε τις σχέσεις και
αντιθέσεις ανάμεσα στα επιχειρηματικά
συμφέροντα μέσα σε ένα Ιαπωνικό Κολοσσό,
την Γιακούζα(Ιαπωνική Μαφία), τα
κληρονομικά συμφέροντα ανάμεσα σε
Παππού, Πατέρα και εγγόνα που αποδείχνουν
ότι η αστική οικογένεια είναι ένας μύθος
και φυσικά πολύ δράση με αληθοφανή
σκηνικά ανάμεσα στο Kendo, το Ju Jitsu, το
Nijusu και διάφορες άλλες πολεμικές τέχνες
να εμπλέκονται στο σενάριο....</span></div>
<br />
<span class="messageBody" data-ft="{"type":3}"><span class="userContent"><span style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span></span> </span></span><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="285" src="//www.youtube-nocookie.com/embed/cjUDBeZqyK0" width="400"></iframe>
Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-86095614485802311252013-07-30T09:30:00.003-07:002013-07-30T09:31:13.031-07:00Καλό Ταξίδι Αλίντα μας....<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-Fr07BRIV_Ow/UffpOeFpwxI/AAAAAAAAGD0/Ha2Im3Qil3M/s1600/alinta-dhmhtrioy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="186" src="http://1.bp.blogspot.com/-Fr07BRIV_Ow/UffpOeFpwxI/AAAAAAAAGD0/Ha2Im3Qil3M/s320/alinta-dhmhtrioy.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καλό σου ταξίδι Λεβέντισσα!!!</td></tr>
</tbody></table>
Πρόλαβε να γίνει 80 ετών, όπως πρόλαβε να καταγράψει μερικές από τις πιο λαμπρές σελίδες της απελευθερωμένης από τον ταξικό ζυγό γυναίκας, τις πιο όμορφες και αγνές σελίδες της στην αντίσταση και στην πρώτη αντιιμπεριαλιστική επανάσταση της υφηλίου, τη γυναίκα στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας....<br />
"Γυναίκα στο Δημοκρατικό Στρατό, μεγάλο πράγμα"(που έλεγε και ο μεγάλος Αλέκος Παπαγεωργίου), ε και αυτό αποτύπωσε η Αλίντα Δημητρίου, τη μεγαλοσύνη της γυναίκας που ανάμεσα στο ζυγό της προίκας και της "εν ειρήνη επιβίωσης" επέλεξε την ταξική χειραφέτηση, γιατί όπως έλεγε και ο Λένιν, "η απελευθέρωση της γυναίκας θα σημάνει και την απελευθέρωση του προλεταριάτου".<br />
<a href="http://www.902.gr/eidisi/politismos/23483/efyge-se-ilikia-80-eton-i-skinothetida-alinta-dimitrioy">Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή
«Σταυράκου». Παράλληλα με τη διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών κατά
την περίοδο 1970-1975, συμμετείχε σε σεμινάρια για την ταινία μικρού
μήκους, έγραψε και μετέφρασε άρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικά καθώς
και το βιβλίο «Φιλμογραφία Ταινιών Μικρού Μήκους» (1939-1979), ενώ
αργότερα το 1992 εξέδωσε το «Λεξικό Ταινιών Μικρού Μήκους».</a><br />
<a href="http://www.902.gr/eidisi/politismos/23483/efyge-se-ilikia-80-eton-i-skinothetida-alinta-dimitrioy">Από τα μέσα της δεκαετίας του '70, οπότε ξεκίνησε να κινηματογραφεί, μέχρι την τελευταία της ταινία για τις γυναίκες μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με τίτλο «Η ζωή στους Βράχους», παρουσίασε ένα σινεμά συνεπές στην ανάδειξη της σύγχρονης κοινωνικό-πολιτικής πραγματικότητας.</a><br />
Οι ταινίες της που πολλοί χαρακτηρίζουν ντοκιμαντέρ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ταινίες για τις γυναίκες στην αντίσταση, στον
εμφύλιο και στη χούντα είναι η «Πουλιά στους
βάλτους», «Η ζωή στους βράχους» και «Τα κορίτσια της βροχής». <br />
<br />
<br />
<object height="315" width="420"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/xzMcnYU0Di8?hl=el_GR&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="//www.youtube.com/v/xzMcnYU0Di8?hl=el_GR&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-6317893562111534322013-02-05T05:11:00.000-08:002013-02-05T05:13:03.316-08:00"ВЕСЬЕГОНСКАЯ ВОЛЧИЦА" δηλαδή "ο λύκος του Μπεσεμπόνσκαγια".<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-mFboImvE10M/UREDe1WYeOI/AAAAAAAAFcc/eD9QKkomR48/s1600/%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-mFboImvE10M/UREDe1WYeOI/AAAAAAAAFcc/eD9QKkomR48/s1600/%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></div>
<span class="userContent"><b>Ο </b>λύκος είναι ένα από τα πιο όμορφα άγρια ζώα,
η απέραντη ομορφιά του είναι σαγηνευτική και αποτρεπτική ως προς τον
άνθρωπο, οι σχέσεις μίσους και θαυμασμού ανάμεσα στους ανθρώπους και
αυτού του είδους τα ανώτατα κυνοειδή καταγράφονται από <span class="text_exposed_show">τη μυθολογία.<br />
<b>Π</b>ροσωπικά θαυμάζουμε και αγαπάμε αυτό το είδος που σε μερικά χρόνια θα
αποτελεί μουσειακό φαινόμενο, κυρίως γιατί μπαίνει στα πόδια του
ανθρώπου και δεν θέλει να προσαρμοστεί με αυτόν, αλλά και του ότι είναι
μαχητής και οι μαχητές μόνο το σεβασμό μας μπορούν να κερδίσουν, εξάλλου
οι μαχητές πάντα σεβόντουσαν και θαύμαζαν τον αντίπαλο τους.</span></span><br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"><b>Ο</b> λύκος παρότι κυνοειδές, δεν είναι σκυλάκι να έχει δουλική συμπεριφορά, ακόμα και όταν εξημερωθεί έχει δυνατή προσωπικότητα, θεωρεί τον άνθρωπο ισότιμό με αυτό και είναι ψέμα του χειρίστου είδους πως δεν δένεται με αυτόν. </span></span><br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"><b>Ο</b> λύκος είναι ανεξάρτητος και συλλογικός ταυτόχρονα, δεν αναγνωρίζει ιδιοκτησιακό καθεστώς και φυσικά είναι ευφυέστατος, καταπατά εδάφη που ξέρει πως είναι εχθρικά μα κίνδυνο να σκοτωθεί κι όμως συνεχίζει, χτυπάει και φεύγει γρήγορα και όσο μεγαλώνουν οι τόποι που ζουν άνθρωποι, τόσο πιο πολύ τα δικά του εδάφη ελαχιστοποιούνται με αποτέλεσμα να περιορίζεται και ως είδος.<br /> <b>Έ</b>να
θαυμάσιο φιλμ του 2004 από τη Ρωσική Ομοσπονδία καταγράφει αυτή τη σχέση
ανάμεσα σε ένα κυνηγό-ξυλοκόπο και το λύκο που "εξημέρωσε" με τον τίτλο
<b> "ВЕСЬЕГОНСКАЯ ВОЛЧИЦА"</b> που σημαίνει <b>"ο λύκος του Μπεσεμπόνσκαγια".</b><br />
<b>Το περιεχόμενο: </b>"<b>Ο</b> άνθρωπος και κτήνος αν προσαρμοστούν σε κοινές
καταστάσεις θα αλλάξουν και οι δύο. Η εκδίκηση, το μίσος, η αγάπη και η
επιθυμία να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον αλλά και η αδυναμία να
καταλήξουν σε συμφωνία γίνονται κοινός τόπος ανάμεσα στους δυο κύριους
χαρακτήρες τον άνθρωπο και το λύκο αλλά και τους κατοίκους ενός μικρού
ρωσικό χωριού"<br /> <i>Σενάριο-σκηνοθεσία:Nikolai Solovtsov Πρωταγωνιστούν: Oleg Fomin,Έλενα Drobysheva, Vladimir Gostyukhin.</i></span></span><br />
<br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"><i><object height="215" width="390"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/E7xCMdxKSlk?hl=el_GR&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/E7xCMdxKSlk?hl=el_GR&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="390" height="215" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object> </i></span></span>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-84726630306320369392013-01-15T13:22:00.002-08:002013-01-15T13:38:01.854-08:00Ο Αυτοκράτορας του πάθους και της αίσθησης.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-hRpCb-XPLgU/UPXGo0i3WMI/AAAAAAAAFUU/ydkMcytSa2U/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B1+%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-hRpCb-XPLgU/UPXGo0i3WMI/AAAAAAAAFUU/ydkMcytSa2U/s1600/%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B1+%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1.jpg" /></a></div>
Ο Αυτοκράτορας του Ιαπωνικού κινηματογραφικού πάθους και της αίσθησης της 7ης τέχνης στην άπω Ανατολή μας άφησε χρόνους. Ο τεράστιος
Ναγκίσα Όσιμα, άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, σε ηλικία 80 ετών
από πνευμονία. Γεννημένος στις 31 Μαρτίου του 1932 στο Κιότο, σπούδασε πολιτικές επιστήμες αλλά η αγάπη του για το σινεμά, όπως και για τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ που θαύμαζε τον οδήγησε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο καταγράφοντας τη δική του αυτόνομη πορεία που δεν έμοιαζε σε τίποτα με αυτήν των άλλων μεγάλων Ιαπώνων κινηματογραφιστών όπως οι <span class="st">Σέιτζουν Σουζούκι, Χιρόσι Τεσιγκάρα</span>, Ακίρα Κουροσάβα, Σατόσι Κον και Γιούκιο Μισίμα .<br />
Ο δημιουργός της " Αυτοκρατορίας των Αισθήσεων" το 1976 (που μόνο οι άσχετοι και οι αδαείς μπορούν να χαρακτηρίσουν πορνογραφική ταινία),ανέδειξε την πραγματική εικόνα της μετά-Αριστοκρατικής Ιαπωνίας στη δεκ του 1930 (που πολύ γρήγορα έγινε μιλιταριστική-ιμπεριαλιστική και αυτό αποτυπώνονταν στις παραπαίουσες κοινωνικές τάξεις που χρησιμοποιούσαν τη σεξουαλική ακρώτητα ως ψυχοφάρμακο), του δημιούργησε προσωρινά πρόβλημα. Ο ίδιος γνωρίζοντας την αυστηρή παράδοση της χώρας του στα ήθη (ως αποτέλεσμα του Σιντοϊσμού) και ότι με την κοινή γνώμη της χώρας του δεν παίζεις, είχε ως αποτέλεσμα την απαγόρευση της προβολής της στην Ιαπωνία, αλλά και την πίεση του Ιαπωνικού διπλωματικού σώματος σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου, να απαγορευθεί προσωρινά και να
προβληθεί με καθυστέρηση και εκεί.<br />
Ο εκλιπών είχε βραβευτεί το 1978 στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία "Αυτοκρατορία του πάθους" ενώ την υπογραφή του φέρουν μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, όπως η ταινία " Καλά Χριστούγεννα κύριε Λώρενς", το " Αγόρι", " Ο δαίμονας του μεσημεριού", η "παγίδα".<br />
Οι τίτλοι τέλους έπεσαν για ένα μεγάλο που όμως θα τον κατατάξουν στους μεγάλους της 7ης τέχνης χωρίς κανένα ενδοιασμό, αν όχι ως τον Αυτοκράτορα του πάθους και της αίσθησης της Άπω Ανατολής, καλό του ταξίδι! <br />
<br />
<object height="215" width="440"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/bk_aOjfkCrY?hl=el_GR&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/bk_aOjfkCrY?hl=el_GR&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="440" height="215" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
<br />
<object height="215" width="440"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/amLjzmQwJZ8?version=3&hl=el_GR"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/amLjzmQwJZ8?version=3&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" width="440" height="215" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object> <br />
<br />
<object height="215" width="440"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/I1iR965rexM?hl=el_GR&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/I1iR965rexM?hl=el_GR&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="440" height="215" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
<br />
<br />Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-29474316009906053542012-09-24T05:55:00.000-07:002012-09-24T13:54:42.564-07:00Η γενιά του 30 και η νεοεθνικοφροσύνη<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Ns-TDU0wCF8/UGBXQ6-MteI/AAAAAAAAFLE/S4QHb_07Mnk/s1600/genia+toy+30.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="http://4.bp.blogspot.com/-Ns-TDU0wCF8/UGBXQ6-MteI/AAAAAAAAFLE/S4QHb_07Mnk/s320/genia+toy+30.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Ο</b> λεγόμενος Ελληνοκεντρισμός που θαυμάζουν και διάφοροι εθνικόφρονες ΠΑΣΟΚκοι και κοσμοπολίτες ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δημοσιολόγοι, φιλόλογοι και ιστορικοί, αποτυπώνεται σε φωτογραφία που φέρει ένα ανεκδιήγητο εδάφιο του Σ. Μυριβήλη και περιφέρεται από διάφορους κοινωνικά αγράμματους σούπερ ντούπερ Ελληναράδες, που η ιστορία με τη σάτιρα του Γ. Παστίτσιου δείχνει πως ο ορθόδοξος Ταλιμπανισμός της γενιάς του 1930 άφησε σπορά που άνθισε στα χιονισμένα και αφιονισμένα μυαλά των εκπολιτισμένων νεο-χωριατών των αστικών κέντρων αλλά και τις περιφέρειας(έτσι ονόμασε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα την επαρχία).<br />
Ιδού και το μανιφέστο της "ρομαντικής" γενιάς του 1930 που κατά Θεοτοκά έλεγε <b><i>"προτιμώ να ακούσω 3 κουβέντες καθαρές από τον λήσταρχο Γιαγκούλα, παρά 20 κουβέντες σοφές από τον Κάντ για τον Χέγκελ"</i></b>, που αξιοποιείται από τη χωριατοσύνη που είχε άλλα χαρακτηριστικά στον 20ο αιώνα και άλλα σήμερα.<br />
<b>Ο</b> Στρατής Μυριβήλης, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Κοσμάς Πολίτης, ο Μ. Καραγάτσης, ο Άγγελος Τερζάκης, [ομολογουμένως μεγάλες μορφές για την εποχή και το είδος τους(ειδικά στη μορφή, αλλά στο περιεχόμενο παράδοση και άγιος ο Θεός), μόνο τα <i>"Ψηλά Βουνά"</i> του Ζαχαρία Παπαντωνίου λείπουν από εδώ], οι εν λόγω αποτελούν και τον κορμό της έχοντας πολλά κοινά και πολλά αντιθετικά χαρακτηριστικά στη γραφή τους, ωστόσο ένα ζήτημα ήταν και είναι ακόμα και σήμερα τι κυοφορούν παρά τις όσες και όποιες αντιθέσεις και διαφορές τους.<br />
<b>Κ</b>ατά βάση οι περισσότεροι απ' αυτούς, βαθιά ρομαντικοί συγγραφείς με τάσεις λατρείας στην παράδοση άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Μπορεί για παράδειγμα ο Καραγάτσης αρχικά να υπήρξε υποστηρικτής του δικτάτορα Μεταξά (τον στήριξε για λόγους ηθικής τάξης), άσχετα ότι μετά το αναίρεσε, ωστόσο στην πορεία του έδειξε πιο φιλελεύθερες τάσεις, εξάλλου αποτέλεσε και υποψήφιος βουλευτής με το το κόμμα των Προοδευτικών του Σ. Μαρκεζίνη το 1956 και 1958 και αυτό ήταν μια βαθιά αντίθεση στο συγγραφικό και όχι μόνο βίο του, ενώ η σύζυγος του ήταν αριστερή(τότε η ιδιοσυγκρασία είχε σημασία, σήμερα δεν παίζει κανένα ρόλο λόγω της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων).<br />
Όσο "πρωτοπόροι" ήταν όλοι αυτοί στη μορφή(και παρά τις αντιθέσεις τους) καθώς το διήγημα σιγά σιγά έδινε τη θέση του στο μυθιστόρημα με πυρήνα αυτούς, άλλο τόσο το περιεχόμενό ήταν μια σαφή εξύμνηση του "ελληνορθόδοξου" τρόπου ζωής και σκέψης και αυτή είναι η ταπεινή θέση μας, αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους.<br />
<b>Γ</b>ια να είμαστε ειλικρινής η χωρίς αιτιατό εξύμνηση της Ελληνικής Πεζογραφίας πρέπει να τελειώσει σύντομα, μιας και ήταν ο φτωχός συγγενής της εν Ελλάδι ποίησης, εξάλλου οι συνθήκες την πεζογραφία δεν την ευνοούσαν ποτέ, ότι καλό υπήρχε στο περιεχόμενο διώκονταν επιμελώς.
Τότε η γενιά του '30 και τώρα η γενιά των χιλιάδων συγγραφέων που κάποιοι απ΄ αυτούς είναι και παντογνώστες ολκής, φάτε μάτια ψάρια δηλαδή....<br />
<b>Σ</b>ε αντίθεση λοιπόν με την πεζογραφία [που λίγοι ξεχωρίζουν στο περιεχόμενο με μπροστάρη τον Μ. Λουντέμη η Δημήτριο (Τάκη) Βαλασιάδη, η τον Δημήτρη Ραβάνη Ρέντη (που άνηκαν στη <span class="st"> "γενιά του πολέμου"</span> αλλά και άλλους), παλαιότερους και νεότερους όπως τον ταυτόχρονα ποιητή και πεζογράφο Κωνσταντίνο Χατζόπουλο στις αρχές του 20ου αιώνα], η ποίηση ήταν στην κορυφή των κορυφών ανεξαρτήτου σχολής, και δε μιλάμε μόνο τεράστιο Βάρναλη....<br />
<b>Θ</b>α τολμούσαμε να πούμε πως ανέκαθεν οι μεγάλοι Αγράμματοι ήταν και οι μεγάλοι νάρκισσοι, ήταν συνήθως οι Ελληνολάτρεις της ομοούσιας αγίας τριάδας (και μερικοί, <b>όχι όλοι φυσικά</b> από τους Ελληνολάτρεις πεζογράφους τους υμνούσαν ως αυθεντικούς), θεωρώντας τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό όργανο του Σατανά, ενώ το Βοσκόπουλο που έπαιζε τη φλογέρα στα βουνά και επιδίδονταν σε πράξεις ευγένειας μετά του ποιμνίου του, φορέα υψηλού IQ.<br />
Αλλά και από Ιστορικούς, έχει βγάλει αυτός ο άμοιρος ο τόπος μπουμπούκους και μπουμπούκια που αναμασούν τους Παπαρηγόπουλους και τους Τωμαδάκηδες χωρίς πολλές φορές να καταλάβουν το γιατί έγραφαν με τον τρόπο που έγραφαν την ιστορία χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση....<br />
Και στην παραπάνω περίπτωση και σε αυτή με τη γενιά του 30, δεν μέμφονται οι συγγραφείς και οι ιστορικοί, αλλά η τάση των οπαδών τους να αποθεώνουν ότι αντικομμουνιστικό και ότι πομπώδες είπαν και έγραψαν σε κάποια φάση της ιστορίας τους, βάζοντας συνειδητά την ενστικτώδη σωτηρία της παράδοσης πάνω απ΄όλα. <br />
<b></b><b>Ό</b>σο περισσότερο μελετάς, αυτό που μαθαίνεις, είναι 3 πράγματα...<br />
1) Τίποτα δεν είναι αυτόφωτο (άρα λαός περιούσιος δεν υπάρχει).<br />
2) Τα πάντα είναι ανεξάρτητα από τη βούληση μας(το έλεγε και ο γέρο Κάρολος).<br />
3) Η βλακεία δεν είναι ανίκητη, αλλά άχρηστη εντελώς(δυστυχώς κυοφορείται από την παράδοση και την κατά Γκράμσι οργανική διανόηση, ενώ γίνεται σημαία για αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό που κάνουν σημαία και την παράδοση και τους διανοητές υποστηρικτές τους...<br />
Υπάρχει και ένα 4ο, που δικαιώνει το στρατηγό το γέρο Φρειδερίκο,(που κατά τους ανόητους, ήταν ένας βλάκας και μισός, γιατί ως γιος βιομηχάνου πήγε με τους εργάτες και τους διαφώτισε πως θα νικήσουν τους δικούς του, ενώ θα μπορούσε να κονομάει διαρκώς), που λέει: "η βια δεν είναι ούτε η μάνα, ούτε ο πατέρας, αλλά η μαμή της ιστορίας".....
Και τώρα ήρθε ο μπαμπούλας της(εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός), γιατί η μαμή θα αργήσει πολύ ακόμη και δε χρειάζεται καθόλου μα καθόλου μικροαστική ανυπομονησία.Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-39591827327897313872012-07-29T04:02:00.000-07:002012-07-29T04:21:05.638-07:00"Σαββατόβραδο του Ιούλη" Το δικό μας μικροφιλμ...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-pMqqJN0U9as/UBUPNUvGEdI/AAAAAAAAFJM/9dFkJKx3tP4/s1600/DSC04634.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-pMqqJN0U9as/UBUPNUvGEdI/AAAAAAAAFJM/9dFkJKx3tP4/s320/DSC04634.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Το δικό μας μικροφίλμ είναι μια πειραματική απόπειρα με κάμερα χαμηλών ψηφιακών δυνατοτήτων ανά χείρας, δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας και σεναρίου, εξάλλου και να ήθελε δεν υπάρχει τέτοια δυνατότα, απλά ως παιδί μας προσπαθούμε να πείσουμε εμάς πριν απ' όλα, ότι με την καταγραφή ενός υγρού Σαββατόβραδου στο Εν.λιμάνι της πόλης, μπορεί ο καθένας να φτιάξει το δικό του μικρού μήκους φίλμ με χαρακτηριστικά ντοκυμαντέρ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwmx7V8HCQRoqMH2hZ_aVoafRL_WXQ__v4aZUMlY4dtXW1_TksRg0C5DCUynJ1BAY877mZ58g1-Xcj6KaiUlg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-67583960640356433392012-06-12T06:12:00.001-07:002012-06-12T06:13:54.805-07:00ΠΑ(ΣΟΚ)ΡΙΖΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-oaq2Ztnwj9I/T9c-ySOydOI/AAAAAAAAFBU/vm6djMunHt8/s1600/pariza2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-oaq2Ztnwj9I/T9c-ySOydOI/AAAAAAAAFBU/vm6djMunHt8/s1600/pariza2.jpg" /></a></div>
Μετά το <span class="st"><span class="f"> </span>αλησμόνητο <b>”<i>Θα αγωνιστώ</i> να <i>υπάρχει</i> τουλάχιστον ένας <i>εργαζόμενος</i> σε <i>κάθε οικογένεια</i>” </b> του ΓΑΠ και μετά τις μεταφορές ο "Μήτσος" από την Ιπποκράτους στην Κουμουνδούρου, ο κ Τσίπρας τον ξεπέρασε...</span><span class="st"><span class="f"> </span><b>”<i>Θα αγωνιστώ</i> <i>για να υπάρχει</i> ένα πιάτο φαγητό σε <i>κάθε οικογένεια</i>"!!!</b></span><br />
<h3 style="text-align: center;">
<span class="st">ΚΑΙ Σ' ΑΝΩΤΕΡΑ Κ. ΠΡΟΕΔΡΕ!!!! </span></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-BzZT2MCb0XM/T9dADtsBSwI/AAAAAAAAFBc/IzGBn0UTiVw/s1600/fakorizar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-BzZT2MCb0XM/T9dADtsBSwI/AAAAAAAAFBc/IzGBn0UTiVw/s320/fakorizar.jpg" width="252" /></a></div>
<h3 style="text-align: center;">
<span class="st"> </span></h3>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-12203494412943940012012-01-31T11:59:00.000-08:002012-01-31T13:15:50.179-08:00Βιριδιάνα του Λουίς Μπουνιουέλε<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Jfx9RaerK9w/TyhIbU8Nt7I/AAAAAAAAExI/gUyR212eF3Q/s1600/Viridianna.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 220px; height: 291px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-Jfx9RaerK9w/TyhIbU8Nt7I/AAAAAAAAExI/gUyR212eF3Q/s400/Viridianna.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5703888562379667378" border="0" /></a><span style="font-size:130%;">Έ</span>τσι ονομάζεται ένα από τα αγαπημένα μας φιλμ που σίγουρα είναι μέσα στην πρώτη δεκάδα και πρόκειται για μια εξαιρετική σκηνοθετική πραμάτεια του 1961 του <span style="font-weight: bold;">γίγαντα Ισπανόμεξικανού Λουίς Μπουνιουέλ</span>, στην οποία διαπραγματεύεται μια δόκιμη μοναχή την <span style="font-weight: bold;">Βιριδιάνα</span>, που έρχεται να επισκεφθεί τον θείο της, έναν χήρο αριστοκράτη. <span style="font-size:130%;">Έ</span>χοντας "τυφλωθεί" από την ομορφιά της ανιψιάς του, που του φέρνει συνειρμούς της θανούσας γυναίκας του, ο δον Χάιμε μάταια προσπαθεί να την πείσει να γίνει το δικό του δηλαδή να τον επιλέξει ως συγκάτοικο η ανιψιά του. Παρότι την υπνωτίζει θέλοντας (αλλά αντί) να την κάνει δική του, αυτοκτονεί. Ότι περιουσιακό στοιχείο έχει το αφήνει στη Βιριδιάνα και στο γιο του Χόρχε, όπου εγκαθίστανται και οι δύο στο κτήμα, αλλά η συγκατοίκησή τους θα οδηγήσει σε απίστευτες για την καθολική εκκλησία καταστάσεις...<br /><span style="font-size:130%;">Η</span> ηρωίδα της ταινίας του Μπουνιουέλ με την περιουσία που της παραχώρησε ο θείος της, αποφασίζει να συντηρήσει μια ομάδα φτωχών και ανάπηρων ζητιάνων με σκοπό να βρει τον δρόμο του θεού.<br />Οι ζητιάνοι που στην προκειμένη συμβολίζουν την ξεπεσμένη Ισπανική κοινωνία της επαρχίας όπως διαμορφώθηκε από τον Φράνκο και την καθολική εκκλησία, εκμεταλλεύονται τις καλοπροαίρετες διαθέσεις της και, όταν τους δίνεται η ευκαιρία, τη βιάζουν.<br /><span style="font-size:130%;">Ε</span>δώ ακριβώς είναι που η αθωότητα της Βιριδιάνα δίνει την θέση της στα "χαμηλά ένστικτα" περνώντας την, η τοποθετώντας την καλύτερα ο μεγάλος Μπουνιουέλ στο αντίπερα στρατόπεδο, δίνοντας της έτσι την δυνατότητα να ανακαλύψει ότι είναι γυναίκα, με όλες τις αδυναμίες και τα προτερήματά της πρώτα και κύρια.<br /><span style="font-weight: bold;">Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ </span>μετά από αυτήν την ταινιάρα έτυχε και αυτός της "αγάπης" της εκκλησίας(της καθολικής στην προκειμένη), όπως λίγο αργότερα ο δικός μας και πρόσφατα μακαρίτης ΤΕΟ, από τον απίθανο Καντιώτη στο "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού".Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8962658569376026222.post-88464517218332755062012-01-25T01:03:00.000-08:002012-01-25T06:46:42.673-08:00Τοπίο στην ομίχλη......(Στην κυριολεξία όμως)<div style="text-align: left;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-hhAgD9oQf7M/Tx_I6dGZ9aI/AAAAAAAAEw8/YVWUH14KztE/s1600/TEO%2B2.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 184px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-hhAgD9oQf7M/Tx_I6dGZ9aI/AAAAAAAAEw8/YVWUH14KztE/s400/TEO%2B2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5701496559843800482" border="0" /></a>Οι τίτλοι τέλους έπεσαν τόσο απροσδόκητα..."σαν κεραυνός εν αιθρία",<span style="font-style: italic;"> </span><span style="font-style: italic;font-size:100%;" ><span class="messageBody" ft="{"type":3}">Τελικά όσα δεν τα φέρνει ο χρόνος τα φέρνει μια στιγμή που γίνεται αιώνια...</span></span><span style="font-style: italic;"> </span><br /></div>Ως παιδιά μεγαλώσαμε με τις εικόνες των ταινιών σου που με κόπο και μεγάλη αγάπη πρόσφερες στους φτωχούς και καταφρονεμένους αυτού του τόπου.<br />Πάνω στα γυρίσματα και πριν ολοκληρώσεις την τριλογία σου έφυγες ξαφνικά αφήνοντας ολόκληρη την κινηματογραφική οικογένεια στη μέση του πουθενά, σε μια μάχη που δεν πρόλαβες να την δώσεις και να ολοκληρώσεις τα όνειρα σου...<span style="font-size:100%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}"><br />Θα σε θυμόμαστε ως μαχητή του καλλιτεχνικού σινεμά που έφυγε πάνω στην ακούραστη μάχη για το τέλειο καρέ κρατώντας </span></span><span style="font-size:100%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}">ψηλά </span></span><span style="font-size:100%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}">το περήφανο βλέμμα του Οδυσσέα, αφήνοντας πίσω του ένα απέραντο κινηματογραφικό τοπίο στην ομίχλη και στην καταχνιά του σήμερα.<br />Για ότι μας πρόσφερες μα κυρίως για ότι δεν πρόλαβες, ένα δάκρυ για να κυλήσει στο λιβάδι της αθάνατης κινηματογραφικής σου τέχνης...</span></span><span style="font-size:100%;"><br /></span><h6 style="text-align: center; font-weight: bold;" class="uiStreamMessage" ft="{"type":1}"><span style="font-size:130%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}">Με το βλέμμα του Οδυσσέα στραμμένο στο μέλλον, γιατί το μέλλον ξεκινάει από το παρελθόν...</span></span></h6><p style="text-align: center; font-weight: bold;"><span style="font-size:180%;"><span class="messageBody" ft="{"type":3}">Καλό σου Ταξίδι μεγάλε δάσκαλε.</span></span></p><span style="font-size:100%;"><br /></span><br /><br /><object width="380" height="255"><param name="movie" value="http://www.youtube-nocookie.com/v/ulBlkR84CXI?version=3&hl=el_GR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube-nocookie.com/v/ulBlkR84CXI?version=3&hl=el_GR" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="380" height="255"></embed></object>Radio Collectiva Teamhttp://www.blogger.com/profile/10429845260266865449noreply@blogger.com3