Έτσι ονομάζεται ένα από τα αγαπημένα μας φιλμ που σίγουρα είναι μέσα στην πρώτη δεκάδα και πρόκειται για μια εξαιρετική σκηνοθετική πραμάτεια του 1961 του γίγαντα Ισπανόμεξικανού Λουίς Μπουνιουέλ, στην οποία διαπραγματεύεται μια δόκιμη μοναχή την Βιριδιάνα, που έρχεται να επισκεφθεί τον θείο της, έναν χήρο αριστοκράτη. Έχοντας "τυφλωθεί" από την ομορφιά της ανιψιάς του, που του φέρνει συνειρμούς της θανούσας γυναίκας του, ο δον Χάιμε μάταια προσπαθεί να την πείσει να γίνει το δικό του δηλαδή να τον επιλέξει ως συγκάτοικο η ανιψιά του. Παρότι την υπνωτίζει θέλοντας (αλλά αντί) να την κάνει δική του, αυτοκτονεί. Ότι περιουσιακό στοιχείο έχει το αφήνει στη Βιριδιάνα και στο γιο του Χόρχε, όπου εγκαθίστανται και οι δύο στο κτήμα, αλλά η συγκατοίκησή τους θα οδηγήσει σε απίστευτες για την καθολική εκκλησία καταστάσεις...Η ηρωίδα της ταινίας του Μπουνιουέλ με την περιουσία που της παραχώρησε ο θείος της, αποφασίζει να συντηρήσει μια ομάδα φτωχών και ανάπηρων ζητιάνων με σκοπό να βρει τον δρόμο του θεού.
Οι ζητιάνοι που στην προκειμένη συμβολίζουν την ξεπεσμένη Ισπανική κοινωνία της επαρχίας όπως διαμορφώθηκε από τον Φράνκο και την καθολική εκκλησία, εκμεταλλεύονται τις καλοπροαίρετες διαθέσεις της και, όταν τους δίνεται η ευκαιρία, τη βιάζουν.
Εδώ ακριβώς είναι που η αθωότητα της Βιριδιάνα δίνει την θέση της στα "χαμηλά ένστικτα" περνώντας την, η τοποθετώντας την καλύτερα ο μεγάλος Μπουνιουέλ στο αντίπερα στρατόπεδο, δίνοντας της έτσι την δυνατότητα να ανακαλύψει ότι είναι γυναίκα, με όλες τις αδυναμίες και τα προτερήματά της πρώτα και κύρια.
Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ μετά από αυτήν την ταινιάρα έτυχε και αυτός της "αγάπης" της εκκλησίας(της καθολικής στην προκειμένη), όπως λίγο αργότερα ο δικός μας και πρόσφατα μακαρίτης ΤΕΟ, από τον απίθανο Καντιώτη στο "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου