Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΒ...

"Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην Εντατική Μονάδα του "Ερυθρού Σταυρού", μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, απεβίωσε στις 3 Μαϊου 2011, λίγο μετά τις 7 το πρωί σε ηλικία 84 ετών. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του. Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954 στην ταινία Μαγική Πόλις του Κούνδουρου".
Αυτά τα ολίγα για το βιογραφικό ενός μεγάλου κωμικού μας και βαθιά μελαγχολικού και συνειδητοποιημένου ΑΝΘΡΩΠΟΥ του Θ. Βέγγου.
Δεν θα πούμε πολλά για αυτό το μεγάλο λαϊκό ηθοποιό, τον τίμιο λαϊκό αγωνιστή μιας και τα λόγια περισσεύουν, εξάλλου τι να πούμε εμείς για ένα τεράστιο άνθρωπο που μόνο η ιστορία θα τον αποτιμήσει και όχι μόνο ο κινηματογράφος.
Αυτό που θα θυμόμαστε για πάντα από σένα (εκτός από την τεράστια κινηματογραφική συνεισφορά σου που γέμιζε τα παιδικά μας χρόνια), είναι τότε που σε είδαμε ζωντανά στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου στα Χανιά κάποιο καλοκαίρι εκεί στο τέλος της δεκ του '90 , όταν είχες τελειώσει την παράσταση Αχαρνής, ως "Δικαιόπολις" και έβγαινες από τα καμαρίνια. Τότε που σε είδαμε για πρώτη και τελευταία φορά από τόσο κοντά και κόπηκαν τα πόδια μας, (λες και είδαμε κάποιο Θεό), τότε που ταπεινά σου είπαμε πως η σκηνή από "Το βλέμμα του Οδυσσέα" για μας είναι η πιο συγκλονιστική σκηνή που μας έχεις χαρίσει..."εκείνη με το μπισκότο ε"....είπες...βουρκόσανε τα μάτια σου, μας χτύπησες την πλάτη..."σε ευχαριστώ πατριώτη" είπες και έφυγες....

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΛΕ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΒ