Γεννημένος στην Πάρμα στις 16.5.1941, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι γιος του ποιητή Τζουζέπε Μπερτολούτσι και εγγονός του Ατίλιο Μπερτολούτσι ποιητή, ιστορικού τέχνης, ανθρωπολόγου και κριτικού θεάτρου, αποτέλεσε τον τελευταίο μεγάλο του Ιταλικού Σινεμά.
Έφυγε σαν σήμερα στην αγαπημένη του Ρώμη σε ηλικία 77 ετών πέρυσι το 2018 κι αν ζούσε θα ήταν σήμερα 78, χορεύοντας το τελευταίο του ταγκό εκεί στην αιώνια πόλη και όχι στην πόλη του φωτός, ωσάν ο τελευταίος αυτοκράτορας του Ιταλικού Σινεμά, που έκανε καριέρα και στο Holywood σαν κινηματογραφιστής που δεν έπαιρνε ντιρεκτίβες από τους παραγωγούς, αλλά έφτιαχνε σενάρια με βάση τη λογική του ιταλικού νεορεαλισμού.
Φιλοσοφικά και πολιτιστικά άθεος και ονειροπόλος, με τεράστια επιστημονική και θεωρητική κατάρτιση, θαυμαστής του Μπερλίγκουερ (αν και δεν υπήρξε ποτέ Ευρωκομμουνιστής ακόμα και την περίοδο που διετέλεσε ενεργό μέλος του PCI), δηλωμένος μαρξιστής και πιστός στις αρχές του Γκράμσι μέχρι την τελευταία του πνοή, παγίωσε τις γνώσεις του για το σινεμά, όταν το 1961 ο Παζολίνι τον έχρισε βοηθό σκηνοθέτη στην Ρώμη για την ταινία Accattone, λίγο πριν την πρώτη του ταινία με τον τίτλο “Prima della rivoluzione”(Πριν την επανάσταση) του 1964.
Η πρώτη του ταινία ήταν αυτή και η ένατη, η τελευταία του δηλαδή το 2012 με τον τίτλο “Me and You”(Εγώ και εσύ), με 15 κινηματογραφικά βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης και της Υφηλίου. Το 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, του έδωσε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα ως αναγνώριση του έργου του, ενώ το 1988 κέρδισε για την ταινία του “Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας” το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερα Προσαρμοσμένου Σεναρίου.
Για τους υποφαινόμενους κονδυλοφόρους, οι δυο πιο σπουδαίες ταινίες του ήταν, ο Κομφορμιστής του 1970, όπου ασκούσε λυσσαλέα και επιθετική κριτική στον κοινωνικό και ιδεολογικό φασισμό, στη σχέση που είχε αυτός με τους μικροαστούς, την “λατρεία” στους “αλάθητους” προγόνους και τη μεταλαμπάδευση των ιδανικών της εποχής τους σε μια άλλη, στην εθνότητα και στον εθνικισμό(που καμία σχέση δεν έχουν με τον πατριωτισμό), καθώς και η ταινία με τον τίτλο 1900(του 1976), όπου ανέλυε την διαμάχη της ιδιοσυγκρασίας ανάμεσα στην Ιταλική αριστερά με την δεξιά.
Φιλοσοφικά και πολιτιστικά άθεος και ονειροπόλος, με τεράστια επιστημονική και θεωρητική κατάρτιση, θαυμαστής του Μπερλίγκουερ (αν και δεν υπήρξε ποτέ Ευρωκομμουνιστής ακόμα και την περίοδο που διετέλεσε ενεργό μέλος του PCI), δηλωμένος μαρξιστής και πιστός στις αρχές του Γκράμσι μέχρι την τελευταία του πνοή, παγίωσε τις γνώσεις του για το σινεμά, όταν το 1961 ο Παζολίνι τον έχρισε βοηθό σκηνοθέτη στην Ρώμη για την ταινία Accattone, λίγο πριν την πρώτη του ταινία με τον τίτλο “Prima della rivoluzione”(Πριν την επανάσταση) του 1964.
Η πρώτη του ταινία ήταν αυτή και η ένατη, η τελευταία του δηλαδή το 2012 με τον τίτλο “Me and You”(Εγώ και εσύ), με 15 κινηματογραφικά βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης και της Υφηλίου. Το 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, του έδωσε τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα ως αναγνώριση του έργου του, ενώ το 1988 κέρδισε για την ταινία του “Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας” το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και το Όσκαρ Καλύτερα Προσαρμοσμένου Σεναρίου.
Για τους υποφαινόμενους κονδυλοφόρους, οι δυο πιο σπουδαίες ταινίες του ήταν, ο Κομφορμιστής του 1970, όπου ασκούσε λυσσαλέα και επιθετική κριτική στον κοινωνικό και ιδεολογικό φασισμό, στη σχέση που είχε αυτός με τους μικροαστούς, την “λατρεία” στους “αλάθητους” προγόνους και τη μεταλαμπάδευση των ιδανικών της εποχής τους σε μια άλλη, στην εθνότητα και στον εθνικισμό(που καμία σχέση δεν έχουν με τον πατριωτισμό), καθώς και η ταινία με τον τίτλο 1900(του 1976), όπου ανέλυε την διαμάχη της ιδιοσυγκρασίας ανάμεσα στην Ιταλική αριστερά με την δεξιά.
Αναδημοσίευση από το δικό μας cinecollectiva RCTeam
Φιλμογραφία στην Ελληνική Κινηματογραφική Πραγματικότητα
- 1964: Πριν την επανάσταση
- 1970: Η στρατηγική της αράχνης
- 1970: Κονφορμίστας
- 1972: Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι
- 1976: 1900
- 1987: Ο τελευταίος αυτοκράτορας
- 1993: Ο μικρός Βούδας
- 2003: Οι ονειροπόλοι
- 2012: Εγώ και εσύ
Συνολικό Έργο του μεγάλου Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
- La commare secca (1962)
- Before the Revolution (Prima della rivoluzione, 1964)
- La via del petrolio (1965)
- Il canale (1966)
- Partner (1968)
- Amore e rabbia (1969, segment: “Agonia”)
- The Conformist (Il conformista, 1970)
- The Spider’s Stratagem (Strategia del ragno, 1970)
- La salute è malata (1971)
- 12 dicembre (1971)
- Last Tango in Paris (Ultimo tango a Parigi, 1972)
- 1900 (Novecento, 1976)
- La luna (1979)
- Tragedy of a Ridiculous Man (La tragedia di un uomo ridicolo, 1981)
- L’addio an Enrico Berlinguer (1984)
- The Last Emperor (1987)
- 12 registi per 12 città (1989, segment “Bologna”)
- The Sheltering Sky (1990)
- Little Buddha (1993)
- Stealing Beauty (1996)
- Besieged (1998)
- Ten Minutes Older: The Cello (2002, segment: “Histoire d’eaux”)
- The Dreamers (2003)
- Me and You (2012)
ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ μας PORTAL istos-ch.com
